een ‘vrije wil’?

Op GoedBericht wordt de boodschap uitgedragen dat er bij GOD nooit iets mis gaat en alles een bedoeling heeft. Dat stuit onder veel christenen die heilig geloven in een ‘vrije wil’ op veel verzet. Met dat begrip ‘vrije wil’ bedoelt men niet dat men iets vrijwillig kan doen (zonder dat iets of iemand daartoe dwingt), nee, men ontkent ermee dat GOD beschikt over de menselijke wil. Dat God harten stuurt als een waterstroompje, harten verhardt maar ook opent, enz. zijn Bijbelse gegevens waarmee men niets kan aanvangen. Vandaag nog las ik dat men tegenwerpt: maar niet alles wat gebeurt, is toch Gods wil?! Lezen we in de Bijbel geen tekst als…

Jeruzalem, Jeruzalem, dat de profeten doodt, en stenigt, wie tot u gezonden zijn, hoe dikwijls heb Ik uw kinderen willen vergaderen, gelijk een hen haar kuikens onder haar vleugels vergadert, en gij hebt niet gewild.
Mattheüs 23:37

Dus: Gód wil iets en toch gebeurt het niet. Mijn antwoord  daarop is: inderdaad, niet alles wat gebeurt is Gods wil. Sterker, het meeste wat in deze “boze aeon”  plaatsvindt gaat regelrecht tegen Gods wil in. Het is zeker niet Gods wil wanneer mensen elkaar bedriegen, doden en andere verschrikkelijke dingen doen. Maar heeft het daarom geen bedoeling? Laat ik me in deze blog beperken tot één overduidelijk citaat uit het boek Spreuken:

De HERE heeft alles gemaakt voor zijn doel, ja, zelfs de goddeloze voor de dag des kwaads.
Spreuken 16:4

Wat een statement! Het kenmerk van een goddeloze is dat hij niet anders doet en wil doen, dan ingaan tegen Gods wil. En toch staat hier: ook de goddeloze is door de HERE gemaakt met een doel. Want de HERE heeft alles gemaakt voor Zijn doel.

Een Bijbels voorbeeld. Van de Farao lezen we dat hij Gods wil kende en bij monde van Mozes keer op keer had vernomen: “laat Mijn volk gaan!” We kennen de geschiedenis. Telkens lezen we dat Farao zijn hart verhardde en de woorden van God in de wind sloeg, ondanks de vreselijke plagen die over Egypte kwamen. Bij de zesde plaag zou Farao onder de druk bezwijken en dan lezen we in de Hebreeuwse tekst: “GOD  versterkte het hart van Farao”, zodat hij toch de euvele moed bleef houden om ‘nee’ tegen Gods wil te zeggen. Dus Farao zou naar de mens gesproken eindelijk gehoor hebben gegeven aan Gods wil, maar het is nota bene GOD Zelf die hem bekrachtigt om daar tegen in te (blijven) gaan. Waar is hier de ‘vrije wil’ van Farao? GOD Zelf zet Farao’s hart ‘op slot’ met de uitdrukkelijke bedoeling dat hij tegen Gods wil zou ingaan. Een perfekte illustratie van het verschil tussen Gods wil en Gods (verborgen) bedoeling. Dat verschil is geen uitvinding van Calvijn, maar onderwijs van niemand minder dan de de apostel Paulus zelf.

In Romeinen 9 waar Paulus deze dingen uiteenzet, doemt vervolgens de vraag op…

Gij zult nu tot mij zeggen: Wat heeft Hij dan nog aan te merken? Want wie wederstaat zijn wil?
Romeinen 9:19

Wat heeft God te kritiseren als alles, ook het verzet tegen Zijn wil, volgens Zijn plan is? “Want wie wederstaat Zijn wil?” Bij dit laatste woord moet ik iets recht zetten, omdat het woord ‘wil’ hier beslist geen correcte weergave is. Het woord dat Paulus hier gebruikt is niet ‘wil’ (thelema) maar ‘raad’ of ‘bedoeling’ (boulema) is. Farao weerstond wel Gods wil maar niet Gods raad of bedoeling. Want niemand weerstaat ooit GODS bedoeling! Farao kende Gods wil (“laat Mijn volk gaan”) maar Hij kende niet Gods bedoeling. Hij had geen idee van GOD die Zijn hart verhardde. En al helemaal niet wat GOD daarmee op het oog had. Farao meende in zijn hoogmoed een ‘vrije wil’ te hebben, terwijl hij in werkelijkheid slechts klei in de hand van de Pottenbakker was. Laat theologen dat maar verachtelijk ‘determinisme’ noemen.
God is GOD en daarom beste lezer(es), gaat er NOOIT iets mis!!!

Delen: