vijanden van het Evangelie

Het Evangelie is een goed bericht. Dat is wat het woord betekent. Het is een goed bericht voor alle mensen. Zonder mitsen en maaren. Want de levende God is een Redder van alle mensen! In het bijzonder van degenen die dat nu mogen geloven (1Tim.4:10). Maar wie gelooft het? Het bericht is onovertroffen goed maar wat een tegenstand roept het op! Vooral vanuit de orthodoxie. De Grieken in Athene haalden hun schouders op toen Paulus hen vertelde van de  onbekende God. Maar bij zijn orthodoxe volksgenoten viel hem ronduit haat ten deel. Niet de seculieren maar degenen die wekelijks de synagogen bezochten, noemt hij “vijanden van het Evangelie” (Rom.11:28). Vanwaar die vijandschap? Omdat het Evangelie hun religieuze verdiensten tot ongeloof verklaarde (Rom.9:30; 10:3). Hun godsdienstigheid deed hen struikelen over het Evangelie.

Toch was de hoogmoed van het 1-ste eeuwse jodendom nog nederige ootmoed in vergelijking met wat later de christenheid zou pretenderen. Christelijke orthodoxie leert dat buiten de kerk geen heil is en dat niet-christenen de eeuwige verdoemenis wacht. Godsdienstige joden keken weliswaar neer op de goyim (‘heidenen’) maar het idee van een eindeloze hel kwam niet in hun hoofd op. Dat leerstuk werd pas uitgevonden in het christendom en werd zelfs de drijvende kracht achter zending en ‘evangelisatie’: mensen moeten worden bekeerd opdat God hun Redder zou worden. Vertel aan een orthodox christen het Evangelie (“de levende God is een Redder van alle mensen”) en hij wordt boos. Want die boodschap zaagt de poten onder zijn godsdienstige stoel weg. Hoe vaak heb ik het niet gehoord: waarom zou ik (nog) christen zijn als God de Redder van alle mensen is?
Met zulke ‘vrienden’ heeft het Evangelie geen vijanden meer nodig…

Reageer op Facebook

Delen: