slimme mensen minder religieus…

Uit een Amerikaans onderzoek dat deze week in de publiciteit kwam, zou blijken dat slimme mensen minder vaak religieus zijn. Niet geheel onomstreden is de wijze waarop men verschillende begrippen definieert. Wat bedoelt men precies met ‘slim’ of ‘intelligent’? En hoe meten ze dat? Maar vooral ook de vraag: wat bedoelt men met ‘religieus’? Heeft men het dan over kerkgang? Of over spiritualiteit? En wat is dat dan? Dat intelligente mensen minder besef van God zouden hebben, zoals een Britse krant suggereerde, bleek in elk geval niet uit het onderzoek. Mensen die hun verstand gebruiken zouden juist moeilijker ontkomen aan de conclusie dat een ontwerp een ontwerper verraadt oftewel een schepping een Schepper.

Dat intelligente mensen vaak afhaken in de kerk, is trouwens algemeen bekend. Ook binnen de kerk is men zich daar goed van bewust. Gewoonlijk heerst in het kerkelijk leven geen sfeer waarin mensen gestimuleerd worden vragen te stellen, zelf te denken en kritisch te zijn. De preek heeft vaak een niveau dat ronduit infantiel is. Gericht op ‘feel good’ misschien, maar geen antwoord gevend op de keiharde vragen van het leven. Hoewel men dat zou mogen verwachten van een instituut dat pretendeert het Woord van God door te geven.

Helaas! In plaats daarvan verkondigt de kerk liever doctrines die innerlijk tegenstrijdig zijn. Een paar voorbeelden.

Men zegt: er is één God.
Men zegt óók: er zijn drie Personen die elk God zijn.
Niemand begrijpt het. Het staat ook nergens in Bijbel en dat geeft men ook toe. En toch dient deze belijdenis als basis van het kerkelijk leven. Ondanks dat de Bijbel pertinent leert dat er “één God is, de Vader” (1Kor.8:6) “en één middelaar van God en mensen, de mens Christus Jezus” (1Tim.2:5).

Men zegt: God heeft onvoorwaardelijk lief en laat niet varen de werken van zijn handen.
Men zegt óók: schepselen die God verwerpen gaan voor altijd naar de hel.
Niemand begrijpt het. Hoe kunnen beide zinnen tegelijkertijd waar zijn? En toch is de hele prediking juist gericht op mensen te redden van een eindeloze hel die volgens hun eigen leer niet kan bestaan. Waar is de onvoorwaardelijke liefde gebleven en de God die het verlorene zoekt en vindt?

Men zegt: Jezus Christus doet de dood teniet.
Men zegt óók: wie niet gelooft komt in de nimmer eindigende dood.
Niemand begrijpt het. Als het tweede waar is, dan is het eerste niet waar. En vice versa. Men kan wel verkondigen dat de dood niet het laatste woord heeft, maar het is hypocriet als men tegelijkertijd waarschuwt dat velen omkomen in een definitieve dood. Dan is zo’n verkondiging slechts “een witgepleisterd graf”.

Als je slim bent prik je gemakkelijker door onzin. Bovenstaande doctrines zijn voorbeelden van religieuze onzin. Vertellen dat er één God is… prachtig! Maar dan niet dit met de ene hand geven en via de andere hand weer afpakken. Vertellen dat God niet laat varen de werken van zijn handen – schitterend, want zo iemand verdient het GOD te heten! Maar de leer van de hel is een regelrechte verkrachting van die waarheid. Dat de dood is overwonnen is een machtig goed bericht voor elke sterveling! Maar het houdt op een goed bericht te zijn als de dood uiteindelijk toch blijft voortbestaan.

Religie is afgeleid van een woord dat ‘binden’ betekent. Wie z’n verstand gebruikt laat zich moeilijk binden aan bedrieglijke leerstellingen. Zeer verstandig! Waarheid maakt vrij. Ook hiervan.

Reageer op Facebook

Delen: