hoe Esther een moslima werd

In het Nederlands Dagblad van 21 februari 2015 stond een interview te lezen met Esther Rill (1966), een voluit Nederlandse vrouw, opgegroeid in een ongelovig Amsterdams gezin. Sinds 1987 is ze een moslima. Het vak godsdienst op school kon haar niet bekoren omdat het in haar beleving vooral over bijzaken ging. Het waren juist uitspraken tijdens een les natuurkunde die haar op het spoor van God zette.

Die ene les natuurkunde heeft me méér godsdienstig bewustzijn bijgebracht dan alle godsdienstlessen bij elkaar. Ook omdat in dat spreken over die ene kracht zo sterk de eenheid van God uitkwam. De drie-eenheid van het christendom had ik namelijk altijd al erg vreemd gevonden, net als de gedachte dat de vergeving mogelijk gemaakt was door het offer van Jezus Christus aan het kruis. Als je er immers van uitgaat dat God supermachtig is en alles bepaalt, waarom moet er dan iemand aan een kruis doodgaan om de zonde af te kopen? Alsof er nog een andere God is die over Gods schouder meekijkt en dat controleert. Voor mij is het zo: God kan vergeven en daar heeft Hij verder niks of niemand voor nodig. Toen ik later met de islam in aanraking kwam, vielen de stukjes eigenlijk op hun plaats, want daar is God één.

Het nadenken over God als de ene grote kracht achter alles sloot goed aan bij mijn voorliefde voor exacte vakken. Weet je, bij mij moet het kloppen tussen wetenschap en godsdienst, anders deugt er iets niet. Daar ben ik gewoon te veel bèta voor.

(…)
Zo kwam Esther in Wageningen terecht. Daar ontmoette ze de Egyptische student die later haar man zou worden. Met hem raakte ze intensief in gesprek over zijn geloof: de islam, en gaandeweg werd ze overtuigd van de waarheid daarvan. ‘Dat gebeurde niet in een vlaag van verliefdheid en ook niet plotsklaps. Het was een heel geleidelijk proces. Daarbij speelde het feit dat God in de islam één is, een heel belangrijke rol. Dat sloot naadloos aan bij de manier waarop ik tegen God was gaan aankijken als de ene kracht achter alles.

Hoe ontdekkend kan een interview zijn?! Esther kon niet uit de voeten met de ‘christelijke’ leer van de drie-eenheid. Maar zou dan niemand haar hebben verteld dat die leer totaal onbekend is in de Bijbel? En dat alle uitspraken in de Bijbel zo monotheïstisch zijn als ook de Islam leert? Jezus zelf sprak zijn Vader aan als “de enige waarachtige God” (Joh.17:3).  En “één God, de Vader” (1Kor.8:6), was het oer-joodse credo van Paulus en al de andere apostelen. Jezus Christus is niet ‘God de Zoon’ maar “de Zoon van God”. Een wereld van verschil. De leer van de drie-eenheid en alle bijbehorende formules vormen een constructie die pas eeuwen later ontwikkeld werd. Geheel vreemd aan de Schrift en bovendien in strijd met alle logica. Esther heeft intuïtief aangevoeld dat deze leer niet kán kloppen.

En dan dat andere breekpunt voor Esther. Dat God alleen kan vergeven door het offer van Jezus Christus aan het kruis. Als “God supermachtig is en alles bepaalt, waarom moet er dan iemand aan een kruis doodgaan om de zonde af te kopen?” Ook deze gedachte vervreemde Esther van het christendom. Maar wederom moeten we vaststellen dat niet de Schrift maar christelijke theologie het grote obstakel is. Jezus’ dood aan het kruis was niet omdat Hij Gods straf op de zonden moest dragen, zoals de orthodoxie leert. Nergens lezen we dat in de Schrift. Jezus droeg de zonden, dat is waar. Hij droeg het onrecht dat de wereld Hem aandeed door Hem aan het hout te nagelen. Maar het offer van Jezus Christus is niet het kruis waar Hij aan stierf maar zijn verrijzenis. De wereld doodde Hem maar het was God die Hem opwekte uit de doden (Hand.3:15). Toen steeg Hij op als een aangenaam offer voor God. Daarin bewijst God vergeving. Zelfs al vermoord de wereld zijn Zoon, God gaat via Hem aan de wereld het Leven geven (1Kor.15:22). Op het kruis werden de zonden door God niet betaald gezet. Integendeel, Hij rekende ze juist niet toe (2Kor.5:19). God heeft geen offer nodig om te kunnen vergeven, stelt Esther volkomen terecht. In het offer van Christus bewijst God juist zijn vergeving en zo verzoent Hij heel de wereld. Want geen vijandschap is tegen zo’n liefde bestand (Kol.1:20).

Hoe triest eigenlijk is het verhaal van Esther. De christelijke theologie dreef haar gemakkelijk in de armen van de Islam. Hoe belangrijk daarom te vertellen wat “er staat geschreven” i.p.v. wat mensen ervan hebben gemaakt. Dat geeft antwoorden. Dat is een Goed Bericht!

Reageer op Facebook

Delen: