vlak voor de finish afhaken

Tijdens een studieweek voor studenten theologie van de Gereformeerde Bond, hield de hervormde nieuwtestamenticus dr. T. E. van Spanje een referaat over verzoening in het Nieuwe Testament. Uit de pap van het verslag haalde ik de volgende krenten:

De apostel gebruikt het werkwoord voor verzoenen nergens in de actieve vorm voor mensen. Hierin is Paulus uniek. Zo vindt u het nergens buiten het Nieuwe Testament terug.

Het is niet zo dat God gunstig gestemd moet worden, zoals in 2 en 4 Makkabeeën. De mens is object. Daarom ben ik er ook uiterst terughoudend in om te zeggen dat God als object wordt verzoend: “God being reconciled.” Want dat vraag ik me af. Waar lees ik dat? (…) Van voor de grondlegging der wereld heeft God ons bemind. De liefde Gods is onveranderlijk. Hij beminde ons, ook toen wij nog zondaren waren en Hij de zonde haatte. Dát is bijbels.

De prediking, de proclamatie is niet slechts een appèl, een aanbod van Gods verzoening, om dat woord maar eens te gebruiken. Het woord “Laat u met God verzoenen” is een scheppende oproep van God, Die uitwerkt waartoe Hij oproept.

Het object van de verzoeningsdaad is, zo blijkt uit 2 Korinthe 5, “ons”, “de wereld”. Dr. Van Spanje: “Hier wordt de mensenwereld bedoeld. Hieruit blijkt ook de universele reikwijdte van de verzoening. Zij is wereldomvattend. Net zoals Paulus in Romeinen 5 spreekt over de universaliteit van de schuld, van de zonde.

Van harte ‘amen’ op al het bovenstaande! Hier is iemand aan het woord die eerlijk en duidelijk naar voren brengt wat de unieke boodschap is van de apostel Paulus. God was Degene de verzoening tot stand bracht toen wij nog zondaren waren. Hij is ook Degene die uitwerkt waartoe Hij oproept. Vandaar dat de reikwijdte van de verzoening universeel en wereldomvattend is. Alsjeblieft!
Wie schetst echter mijn verbazing toen iemand aan dr.van Spanje de ijzeren consequentie voorhield:

“Leert Paulus dus de alverzoening?

Waarop deze antwoordde:

“Nee. Want van de kant van de mens wordt de verzoening lang niet altijd aanvaard.”

En zo veegt dr. van Spanje alsnog in één zin, alles van tafel, wat hij in zijn magnifieke college had betoogd.

Delen: