verbittert uw kinderen niet

En gij, Vaders, verbittert uw kinderen niet, maar voedt hen op in de tucht (lett. discipline) en in de terechtwijzing des Heren.
Efeze 6:4

Vaders prikkelt uw kinderen niet, opdat zij niet moedeloos worden.
Kolosse 3:21 

Liet ik in de vorige weblog vanuit Spreuken  zien dat het in de opvoeding van kinderen niet gaat om wet maar om onderwijs, ook de apostel Paulus zegt iets soortgelijks. Paulus plaatst het verbitteren van de kinderen tegenover een opvoeding in de discipline van de Heer. Als het eerste verbittert dan volgt uit de tegenstelling dat dit laatste kennelijk blij maakt.

typisch ‘wet’
Het verbitteren en moedeloos maken van de kinderen is een typisch effect van het principe wet. Dan worden eisen gesteld die kinderen niet kunnen waarmaken. Ze worden belast met ‘dit mag niet’ en ‘dat is niet geoorloofd’. Nooit doen ze het goed (genoeg). Tegenover zulke bittere en moedeloze uitwerking staat een opvoeding in genade, waarbij ouders hun kinderen voorleven en onderwijzen in de vreugde van Gods beloften (vergl.Ef.6:2).

niet altijd idyllisch
Voor de goede orde: ik weet heus wel dat ook zulke opvoeding in de praktijk niet altijd even idyllisch is. Want kinderen willen niet altijd horen… Het is onvermijdelijk dat ze soms moeten voelen hoe pijnlijk het is om wijze woorden in de wind te slaan. ‘Wie z’n gat brandt, moet op de blaren zitten’, zegt het spreekwoord. Het is ook aan ouders om, wanneer dat niet anders kan, pijnlijke maatregelen te nemen voor hun kinderen. B.v. hen iets af te pakken of niet langer te geven. Of hen zelf op te laten draaien voor bepaalde kosten. En een letterlijke schop onder hun achterste of een tik kan soms ook wonderen doen, ook al is dit laatste tegenwoordig niet helemaal politiek correct…

het verschil
Het verschil tussen zulke pedagogische maatregelen en straf in een wettische context is, dat dit laatste altijd gebaseerd is op veroordeling. Straf vindt dan plaats in een sfeer van afwijzing en is vaak ook buiten-proportioneel. Vanuit drift ingegeven. Zulke opvoeding frustreert kinderen, waardoor ze soms zelfs tot in de ouderdom met bitterheid terugdenken aan hun jeugd.
Wanneer ouders daarentegen opvoeden in genade (=vreugde) en “de roede” in wijsheid gebruiken dan weten ze dat hun kinderen hen op termijn daarvoor dankbaar zullen zijn (Spr.29:17; Hebr.12:11). En dat hoeft niet eens jaren te duren. Zoals ooit m’n vader, die als jongen een flink pak rammel had gekregen van mijn opa, de volgende dag erkende, blij te zijn met een vader die niet was zoals de slappe richter Eli destijds… (zie 1Sam.3:13).
Een opvoeding in genade is niet soft maar betekent, consequent herinnerd worden aan de vreugde die het kennen van GOD geeft!

Delen: