Titus 3:2 – bescheiden

… alle zachtmoedigheid betonende naar alle mensen toe, want ook wij waren eens dwaas, ongezeglijk, dwalende, verslaafd…

Bij ‘zachtmoedig’ denken we gemakkelijk aan ‘zachtzinnig’. Velen zullen het associëren met softheid. Een soort weekheid en teer gemoed. Toch is dat beslist niet de gedachte waarmee de Schrift ‘zachtmoedigheid’ in verband brengt.

Het is opvallend dat zachtmoedigheid vaak in één adem genoemd wordt met ‘nederigheid’ (Mat.11:29, Ef.4:2, Kol.3:12). Wie zachtmoedig is plaatst zichzelf niet op de voorgrond. Toen Jezus verkoos om op een ezelsveulen naar Jeruzalem te rijden, was dat ‘zachtmoedig’ (Mat.21:5).

Als Paulus in bovenstaand vers zegt dat we zachtmoedigheid zouden betonen naar alle mensen toe, dan wordt dat gemotiveerd met: want ook wij waren eens dwaas, ongezeglijk, enz. Dat betekent dat iemand die zachtmoedig is, zich niets verbeeldt. Wie zachtmoedig is, is mild. Die gaat niet mee in de keiharde oordelen en de waan van de omgeving. Want die is veelal gebaseerd op liefdeloze domheid. Zachtmoedigheid is geen weke houding maar toont de kracht van bescheidenheid,

Wie weet heeft van één GOD die alles en iedereen de plaats toewijst die hoeft zichzelf niet zo nodig te laten gelden. Dat is de bron en motivatie van ware zachtmoedigheid: mild en bescheiden.

Delen: