Romeinen 2:20 – pretentie of Godsvertrouwen?

Bovendien heb je vertrouwen in jezelf een gids te zijn van blinden, een licht voor degenen die in duisternis zijn, ²⁰ een opvoeder van onverstandigen en een leraar van onmondigen, hebbende het model van de kennis en van de waarheid in de wet.

Waar de Jood op het standpunt staat een gids, een licht, een opvoeder en een leraar te zijn, is de verwachting hooggespannen. Zeker wanneer daarbij ook nog eens alle anderen als blinden, in duisternis rondtastenden, onverstandigen en onmondigen worden aangemerkt. Met dit Joodse zelfbewustzijn is op zichzelf genomen trouwens niets mis. Israël is immers uitverkoren om de weg te wijzen, een licht te zijn voor de natiën. En om onverstandigen en onmondigen op te voeden en te onderwijzen.

Maar de grote vraag is: is dit besef van eigen identiteit en roeping gebaseerd op werken of op geloof? Wanneer het stoelt op ‘werken’ dan is dat een opdracht die de Jood zelf moet vervullen en een pretentie die hijzelf moet waarmaken. Een mission impossible, gedoemd te mislukken. Wanneer het daarentegen gebaseerd is op geloof, dan is het helemaal geen opdracht. Want als GOD het belooft dan moet Hij het ook doen! Maar dan ontvangt Hij daarvoor ook alle eer!

Delen: