Romeinen 11: 30,31 – Israëls ‘nee’ heeft niet het laatste woord

Want zoals jullie eens ongezeglijk naar God waren maar nu ontferming vinden in hun ongezeglijkheid, 31 zó zijn ook deze nu ongezeglijk in jullie ontferming opdat ook zij nu ontferming zouden vinden.

Paulus legt hier nader uit waarom het logisch is dat Israëls huidige ongezeglijkheid geen eindpunt kan zijn. Sowieso niet omdat Gods beloften voor zijn volk nu eenmaal onberouwelijk zijn (:29) en dus gegarandeerd vervuld zullen worden. Maar het zou voor gelovigen uit de natiën met enige zelfkennis toch ook duidelijk moeten zijn dat Israëls ongezeglijkheid wel een heilrijk vervolg moet hebben.

Jullie zelf waren immers ooit ongezeglijk, zo onderwijst Paulus de natiën, en toch hebben jullie ontferming gevonden. Juist vanwege Israëls ongezeglijkheid  is die ontferming tot jullie gekomen! Maar hoe zou dan Israëls tegenwoordige ongezeglijkheid, hun toekomstige ontferming kunnen blokkeren?!?

Het (tekstkritisch omstreden) “nu” aan het einde van vers 31, bedoelt niet te zeggen wanneer Israël ontferming zal vinden. Want Paulus betoogde immers dat dit pas in de toekomst plaats zal vinden (:25,26). Het “nu” hebben we daarom conditioneel op te vatten: nu dit de situatie is. Als de ongezeglijkheid van de mens per definitie Gods middel is om zich te ontfermen, dan kan het ‘nee’ van Israël onmogelijk het laatste woord hebben.

Delen: