Psalm 56:9 – tranen in Gods kruik

… doe mijn tranen in uw kruik; zijn zij niet in uw boek?

Het is een retorische vraag die David hier stelt. Want hij wist dat zijn tranen door God worden opgemerkt. De gedachte is dat tranen, en daarmee lijden en moeite, niet door GOD worden vergeten. Het feit dat GOD ze bewáárt, bewijst dat ze kostbaar zijn voor Hem. Als in een kruik worden ze bewaard en als in een boek worden ze opgetekend. Ze hebben een belangrijke waarde en functie!

Niemand zoekt uit zichzelf lijden. Allemaal proberen we plezier te beleven, en pijn te vermijden. Dat is ons instinct. Zo zijn we gemaakt. Toch neemt dat niet weg dat lijden een noodzakelijke functie vervult. In de Schrift is lijden de onontkoombare weg naar heerlijkheid. Dat is een universeel principe. Noodzakelijk kwaad.

De heerlijkheid van de nieuwe schepping is ondenkbaar zonder het lijden van deze voorbijgaande schepping. Slechts lijden maakt liefde zichtbaar. Lijden vormt en kneedt de mens. Alleen wie eerst lijdt, zal ten volle de vreugde kunnen proeven en waarderen. God bewaart tranen omdat ze waardevol zijn. Het lijden van de tegenwoordige tijd is geen weeffout maar Goddelijk ontwerp. Want daardoor bewijst de Schepper van het heelal dat Hij liefde is!

Delen: