Kolosse 1:20 – alverzoening?!

… en door Hem ‘het al’ geheel tot Zich te verzoenen, vrede makend door het bloed van zijn kruis, door Hem, hetzij wat op de aarde, hetzij wat in de hemelen is.

Het is niet voor niets dat we in de bespreking van de Kolosse-brief langer dan gebruikelijk zijn blijven steken bij Kolosse 1 vers 20. Dat is niet alleen omdat vertalingen dikwijls niet in staat zijn volop recht te doen aan wat Paulus optekende. Maar de belangrijkste reden voor deze bijzondere aandacht is dat dit vers als hoogtepunt van Paulus’ onderwijs te lijden heeft gehad onder kerkelijke en theologische weerstand. Zo sterk zelfs dat de verwachting waarvan het spreekt ‘de dwaalleer van de alverzoening’ wordt genoemd. Een ketterij van formaat waarvoor geen plaats is in de kerk. Terwijl het woord ‘alverzoening’ nota bene aan dit vers is ontleend!

Dat God door het bloed van het kruis ‘het al’ tot Zich verzoent is een waarheid die van alle kanten is bestreden maar niet in het minst ook is verdraaid. Zo wordt ‘verzoenen’ vaak verward met ‘vergeven’. God zou uiteindelijk alles vergeven, als een ‘generaal pardon’. Maar ‘vergeven’ is geen ‘verzoenen’. Zonden vergeven betekent: niet aanrekenen wat de ander heeft misdaan. Maar een vijand verzoenen betekent: hem of haar veranderen in een liefhebber!

Delen: