Hebreeën 10:12 – die zit!

Maar deze, na één slachtoffer ten behoeve van zonden te hebben gebracht is voortdurend gaan zitten aan Gods rechterkant, voorts wachtend totdat zijn vijanden geplaatst zullen worden tot een voetbank voor zijn voeten.

In de gedetailleerde voorschriften over de bouw van de tabernakel wordt niets gezegd over stoelen voor priesters. Dit is een aanwijzing dat het werk van de priesters nooit af was. Telkens moesten nieuwe slachtoffers worden gebracht. Dit in contrast met het volmaakte slachtoffer dat Jezus Christus heeft gebracht. Hij stierf éénmalig. Dat was de slachting. Vervolgens stond hij voorgoed op uit de doden. Dat is het offer waarin hij verrees. In het nieuwe leven dat hij aan het licht bracht liggen de zonden definitief achter hem.

Jezus Christus is sindsdien gaan zitten aan Gods rechterkant. Zoals voorzegd bij monde van David in Psalm 110. Niet “tot in eeuwigheid” of “voor altijd” zoals de gangbare vertalingen zeggen. Maar voortdurend, onafgebroken. D.w.z. zonder telkens weer, zoals de priesters in de tabernakel, een nieuw slachtoffer te moeten brengen.

Toch is Christus niet voor altijd gaan zitten, maar met een uitdrukkelijk “totdat”. Niet om een offer te brengen maar om als Koning te gaan optreden. Als priester-koning naar de ordening van Melchizedek!

Delen: