Galaten 1:15 – toen het GOD behaagde

Maar toen het God behaagde, die mij afzonderde vanuit de schoot van mijn moeder en riep door zijn genade, 16 om zijn Zoon in mij te onthullen…

Vers 15 is een bijzin in een bijzin. Vanaf vers 12 licht Paulus toe dat hij zijn Evangelie niet van een mens ontvangen of geleerd heeft,  maar onderbreekt zijn argumentatie in vers 15 voor de tweede keer.

Het opmerkelijke in vers 15 is dat Paulus zegt dat God hem had afgezonderd vanaf de moederschoot. Dus niet pas vanaf zijn roeping. Vanaf de wieg had God hem gereserveerd om zijn Zoon in hem te onthullen. Al die tijd was een voorbereiding op zijn toekomstige taak. Was Saulus zich daarvan bewust? Bepaald niet! De gedachte alleen al zou de grootste afkeer bij hem hebben opgewekt. Maar Paulus’ roeping was dan ook niet gebaseerd op zijn prestaties. “Het behaagde GOD…”, daar gaat het om. Het was niet Paulus’ geloof (integendeel!; 1Tim.1:14), zijn keuze of zijn werken, want al die dingen hadden hem slechts tot de grootste vijand en “de eerste der zondaren” gemaakt (1Tim.1:15). En let wel: niet ondanks maar juist dankzij zijn godsdienstigheid!

Paulus’ voorgeschiedenis bewijst bij uitstek hoe godsdienstige ijver en “werken” de mens niet bij God brengen. Het is slechts “door zijn genade“!

Delen: