Exodus 29:18 – tot een lieflijke reuk voor JAHWEH

… het is een brandoffer voor JAHWEH, tot een lieflijke reuk…

Tientallen keren lezen we in de Hebreeuwse Bijbel over offers die op het brandoffer-altaar in rook opgingen “tot een lieflijke reuk voor JAHWEH”. Is dat niet eigenaardig? Zou het voor mensen in de omgeving niet eerder een enorme stank zijn geweest? Wat voor bijzonders rook God daar dan in?

We komen een heel eind in de goede richting wanneer we bedenken dat een gaaf offerdier eerst werd geslacht. Dat spreekt van het sterven van de volmaakte “man van smarten” aan het kruis. Maar was dat ook het offer? Zeker niet, het offer volgde ná de slachting. Het geslachte dier kwam op het altaar en vandaar ging het in rook op. Dit spreekt van wat er gebeurde na Jezus Christus’ slachting aan het kruis. God deed hem opstijgen, verrijzen uit de doden!

Offers hadden in zichzelf geen enkel nut (Hebr.10:4). Rond het altaar was het een bloederige bedoening en naar de mens gesproken stonk het vaak. Maar dat is slechts de schaduw (Hebr.10:1). God zag en rook iets anders. De offers deden Hem denken aan de overwinning op de dood na Golgotha. Vandaar de lieflijke geur!

Delen: