1Timotheüs 6:1 – slaven die de leer versieren

Laat zovelen die onder een slavenjuk zijn hun eigen meesters alle eer waardig achten, opdat de naam van God en de leer niet gelasterd worde.

Evenals in andere brieven beschrijft Paulus ook hier de positie van gelovige slaven. De wijze waarop hij dat doet illustreert schitterend dat het Evangelie geen politiek programma is. Paulus is geen politiek activist. Hij grijpt het onderwerp niet aan om de slavernij te veroordelen, laat staan actie te voeren om het fenomeen uit te roeien. Niets van dat alles. Paulus accepteert de slavernij als gegeven en roept elke gelovige slaaf op om dit juk te dragen. Niet in de fatalistische zin, als noodlot. Zo van: ik kan er toch niets aan doen dat ik het bezit ben van mijn meester. Nee, de insteek van Paulus is positief. De slaaf zou de eer van zijn eigen meester zoeken.

In Titus 2 schrijft Paulus iets soortgelijks aan de slaven. Zij zouden het hun meesters maximaal naar de zin maken met als motief dat ze daardoor “de leer van God onze Redder in alles versieren” (Tit.2:10). Zó zouden ze hun meesters laten zien: Gods reddende genade geldt ook u (Tit.2:11). Onvoorwaardelijk. Is zo’n houding geen sieraad voor de naam van God en de leer?!

Delen: