1Korinthe 7:24 – geen ruis maar rust!

Laat een ieder daarin blijven bij God broeders, waarin hij werd geroepen.

Bovenstaande woorden vormen de eindconclusie van een betoog dat Paulus zorgvuldig opbouwde. De zin lijkt inhoudelijk en zelfs qua formulering als twee druppels water op vers 20 en in iets mindere mate ook op wat hij is vers 17 schrijft. Zo wordt overduidelijk wat Paulus met zijn betoog voor ogen staat. Hij benadrukt het aanvaarden van de positie en toestand waarin men was, toen men geroepen werd. Zowel wat betreft de burgelijke status, de religieus-etnische achtergrond maar ook de maatschappelijke positie. Getrouwd of ongetrouwd. Joods of niet Joods. En een carrière als slaaf dan wel als vrije.

Genoemde verschillen zouden geen reden moeten zijn om zich over te bekommeren (:21). Voor Paulus doen ze niet ter zake en al te veel aandacht daarvoor zou daarom slechts afleiden van waar het werkelijk om gaat: een onverdeeld hart voor de Heer (:35). Het is niet zozeer verandering van status op zichzelf, dat aan deze oriëntatie afbreuk doet (:21), maar wel het streven ernaar.

Waar het Paulus om gaat is dat een ieder zou “blijven bij God”. Dat is voor hem de ideale constante in het leven van de broeders (inclusief zusters). Geen ruis maar rust!

Delen: