Ninevé ondersteboven
04-09-2011 - Geplaatst door Andre Pietgeschokt gereageerd
Vandaag werd ik getriggerd toen ik het verhaal van Jona weer eens beluisterde. Jona wordt na een verblijf van drie dagen en drie nachten in de grote vis, uitgespuugd op het land. De vraag drong zich aan me op, wat dit benauwde verblijf met Jona gedaan heeft? Zou de langdurige blootstelling aan het maagzuur van de vis, Jona mogelijk blijvend ‘getekend’ hebben? Zouden de inwoners van Ninevé iets bijzonders aan Jona gezien hebben, dat herinnerde aan deze drie dagen? Mogen we aannemen dat Jona’s verhaal over diens verblijf in de diepzee in Ninevé bekend is geworden? Zo ja, verklaart dit mogelijk hun geschokte reactie? Een bezoek van een willekeurige vreemdeling met een onheilspellende boodschap, zou zo’n grote stad toch niet op z’n kop hebben gezet? Het kan niet anders, of daar moet een bijzondere aanleiding voor hun bekering geweest zijn. Iets wat grote indruk heeft gemaakt op de inwoners van de stad.
de stad omgekeerd
En dan de korte, trefzekere, onvoorwaardelijke aankondiging: “nog veertig dagen en Ninevé wordt ondersteboven gekeerd!” (Jona 3:4). Lange tijd heb ik gedacht dat God daar later van teruggekomen is en de woorden van Jona tóch niet in vervulling deed gaan. Maar dat is een misverstand! Het woord voor ‘ondersteboven gekeerd’ (St.Vert.: omgekeerd) kan betekenen: de stad wordt verwoest. Zo is het ook ongetwijfeld opgevat door zowel Jona als de inwoners van Ninevé. Maar het woord kan ook betekenen: de stad wordt omgekeerd, d.w.z. bekeerd. Ook in die betekenis wordt het woord in de Hebreeuwse Bijbel gebruikt. Dat betekent dat wat Jona aankondigde, ook daadwerkelijk is gebeurd! De stad was in veertig dagen ondersteboven… van Jona’s boodschap! Op een totaal andere manier dan Jona zich had voorgesteld en gehoopt, maar zijn profetie ging niettemin in vervulling. Ninevé was voor de Hebreeër Jona de hoofdstad van een gehaat Assyrië. Hij zag de stad ongetwijfeld graag ondersteboven gekeerd worden… maar niet op deze manier. Geweldig om op te merken dat God, op Zijn wijze, hoe dan ook Zijn woord heeft gehouden!