hoort u het ook eens van een ander

eigenwijs?

Met enige regelmaat krijg ik kritiek omdat op de GoedBericht-site uitdrukkelijk afstand wordt genomen van de kerkelijke leer van de drie-eenheid.

• Het belangrijkste dogma van de kerk is toch maar niet zomaar tot stand gekomen? Hebben knappe koppen zich hier niet intensief mee beziggehoudenen en zo deze dingen geformuleerd?
• Als alle kerken zich aan deze leer hebben geconformeerd, wie ben jij dan om dit naast je neer te leggen?  Wil jij zoveel eeuwen kerkgeschiedenis negeren?
• Enzovoort

Mijn antwoord op zulk type kritiek is steevast: de leer van de drie-eenheid is aantoonbaar een constructie van menselijke bedenksels. De Schrift spreekt niet van ‘één wezen, drie personen’. Deze begrippen kent de Schrift niet, laat staan het onderscheid tussen ‘wezen’ en ‘persoon’. De Schrift spreekt bij herhaling over “één God, de Vader” maar nooit over ‘God de Zoon’.  Consequent heet Hij “de Zoon van God”. De terminologie die het klassieke dogma hanteert, maakt de leer van de drie-eenheid fundamenteel onbijbels. Dat is geen mening maar een vaststelling die iedereen voor zichzelf kan controleren.

een theologische bevestiging

Dat de bovenstaande claim wáár is, vond ik vandaag frappant bevestigd in het Nederlands Dagblad. Een rooms-katholiek theoloog, Hendro Munsterman, verbonden aan de genoemde krant, schreef het volgende (bold en kapitaalletters zijn van mij; AP):

… de katholieke traditie [beroept] zich graag op de concilies uit de eerste eeuwen van het christendom. In de Schrift staat bijvoorbeeld nergens letterlijk dat er één God is die bestaat uit drie personen. Toch is dit dogma van de goddelijke Drie-eenheid de kern van het christelijk geloof.

Door het lezen van de Schrift, maar gebruikmakend van de toen heersende Griekse cultuur en filosofietraditie, kwam de kerk tot de – IN STRIKTE ZIN ‘ONBIJBELSE’ – CONCLUSIE dat de christelijke God ‘één God in drie personen’ is. Hetzelfde geldt voor de dogma’s die deze concilies hebben afgekondigd over de twee naturen van Christus (‘waarlijk God en waarlijk mens’) en dat men daarom Maria ‘Moeder van God’ moet noemen.

Hier is een theoloog aan het woord die de leer van drie-eenheid “de kern van het christelijk geloof” noemt, maar ronduit toegeeft dat deze leer strikt genomen een “onbijbelse conclusie” betreft, ingegeven door “Griekse culuur en filosofietraditie”.

I rest my case.

Delen: