de wisseltruc

Eén van de tegenwerpingen vanuit het orthodoxe kamp om de boodschap van universele levendmaking te ontkrachten, is dat “allen” niet altijd “allen” in absolute zin `betekent.

Zojuist las ik weer iets dergelijks in een weblog. Op de tegenwerping an sich is uiteraard niets af te dingen, maar helaas voor onze opponenten… men bewijst er niets mee. Zo wordt naar voren gebracht dat 1Kor.15:22 (“… zoals in Adam allen sterven, zo zullen in Christus allen levend gemaakt worden…”) niet alle mensen zou betreffen omdat Paulus het in de voorgaande versen het over gelovigen had. So what?, denk ik dan. Wat verandert dit aan de statement van vers 22? Ook betoogt men: Paulus maakt een vergelijking tussen allen die in Adam zijn en allen die in Christus zijn. Allen in Adam zijn alle mensen, zonder uitzondering, maar allen in Christus betreft een selectie, d.w.z. de gelovigen… aldus de redenering. Maar laat u niet beetnemen: dit is niet anders dan een ordinaire wisseltruc!
Paulus schrijft namelijk NIET over allen in Christus, maar over “in Christus allen”. Laat het verschil goed tot u doordringen. Door het woordje “allen” één plaatsje te verschuiven verandert de hele zin! Zoals ‘allemaal niet’ iets heel anders betekent dan ‘niet allemaal’. In Adam sterven allen en in Christus worden allen levendgemaakt. Twee keer dezelfde “allen”. Dat schrijft Paulus. Door het woordje “allen” van plaats te verwisselen, probeert men ons wijs te maken dat Christus’ opstanding een véél geringere impact zou hebben dan Adams overtreding. Adam at van de verboden vrucht en door die ene overtreding werden alle mensen tot zondaren en stervelingen gesteld. Let op: gesteld (zie Romeinen 5:18, 19 – St.Vert.) – het is geen vrijwillge keuze. Op voorhand staat vast, zodra we ter wereld komen, dat we sterveling en zondaar zijn. Daar kiezen we niet voor – we zijn zo in de wieg gelegd. Welnu, denkt men dan echt, dat als het gaat om rechtvaardiging en levendmaking, dat God het dan in eens wel van onze keuze zou laten afhangen? Nee, volgens de apostel Paulus is dat net zo goed een kwestie van “gesteld worden” (zie weer Romeinen 5:19). Zondaar en sterveling zijn is “in Adam” een gegeven feit. Van rechtvaardiging en levendmaking geldt exact hetzelfde. Nou ja, “ieder in zijn eigen rangorde” – maar niettemin, de garantie ligt er.

Zou Christus niet alle mensen omvatten (zoals bij Adam het geval is), dan zou Hij ten onrechte “de laatste Adam” heten (1Korinthe 15:46). Hij zou Zich bij lange na niet kunnen meten aan de stamvader van de nu zes miljard levende mensen. Nam Adam door één daad de hele mensheid mee in zonde en dood, Christus’ opstanding zou een veel geringer bereik hebben… Wat een stuitende diskwalificatie van Hem, van Wie de apostel in Romeinen 5 juist betoogt, dat Hij “veel meer” is dan Adam (5:15,17)!

Aan het einde van Christus’ eeuwige heerschappij (= heerschappij gedurende de eeuwen) zal de dood als laatste vijand, teniet gedaan worden. De dood zal worden verzwolgen in de overwinning. De dood zal niet meer zijn… eenvoudig omdat allen zullen zijn levendgemaakt. Het Leven dat aan het licht trad toen de Eersteling uit het graf verrees zal het deel worden van al die miljarden mensen die in Adam stervelingen zijn.
Geen mens uitgezonderd.

Delen: