de Jezus dynasty

De naam dr.James Tabor is mij al sinds jaren bekend. Hij is één van de mannen achter The Original Bible Project, een project dat ik met veel belangstelling volg. Toen ik echter deze week de naam van dr. Tabor tegenkwam in een boekrecencie, viel ik bijna van verbazing van m’n stoel. Want behalve dat Tabor zich verdienstelijk maakt in het onderzoek naar The Original Bible, blijkt hij van diezelfde Original Bible, als het hem zo uitkomt, afstand te doen. Zo zegt hij in een interview:

De kwestie van de biologische vader van Jezus zullen we waarschijnlijk nooit met zekerheid oplossen. Ik heb als historicus te maken met de bronnen en met het feit dat elk menselijk wezen een vader heeft, inclusief Jezus. Zo wordt het christendom ook acceptabel voor rationele mensen. Zij rekenen verhalen over godheden die vrouwen zwanger maken immers tot de mythologie.”

“Rationele mensen” betekent hier: mensen die alles uitsluiten dat naar huidige, heersende inzichten voor onmogelijk wordt gehouden (wonderen dus). Dit ondanks het feit dat de historische bronnen (i.c. het Nieuwe Testament) eenduidig zijn in hun getuigenis dat Maria als maagd zwanger werd.

Enfin, dr.Tabor trekt momenteel nogal de aandacht met zijn boek ‘de Jezus dynastie’. Daarin betoogt hij dat Jezus geen kerk of religie wilde stichten, maar een dynastie. Dat lijkt me geen goede binnenkomer, want volgens het unanieme getuigenis van het Nieuwe Testament, stichtte Jezus geen dynastie, maar was Hij juist de beloofde telg uit de bestaande dynastie van David.

Tabor analyseert uitvoerig het geslachtsregister om aan te tonen dat Jezus een directe nakomeling is van koning David. „Juist daarom was Herodes de Grote zo bang voor het opstaan van een echte afstammeling van David. Op die titel kon hij zich immers niet beroepen, ook al werd hij ”koning der Joden” genoemd. Als toekomstige koning van Israël trof Jezus voorbereidingen om een voorlopige regering te stichten, bestaande uit een intern kabinet of raad van twaalf.”

Inderdaad, één van de clou’s van het NT is dat Jezus gepresenteerd wordt als de “zoon van David” en daarmee als diens erfgenaam. Heel Jezus’ bediening in de evangelieën staat in het kader van een aanstaand herstel “van de vervallen hut van David”. En de keuze van twaalf mannen om Hem heen, is onlosmakelijk verbonden aan het perspectief van twaalf tronen voor de twaalf stammen van Israël (Mat.19:28).

Tabor stelt dat Maria, behalve Jezus, nog zes andere kinderen heeft gekregen: vier jongens en twee meisjes. Na de kruisiging van Jezus zou zijn halfbroer Jakobus, die later ook door de Romeinen ter dood zou worden gebracht, de dynastie van Jezus volgens de Joodse traditie hebben voortgezet.

Tabor ontkent de opstanding van Jezus en mist dus de point dat Jezus juist door Zijn opstanding de ware (want blijvende) rechthebber op de troon van Zijn vader David werd. Wel heeft Tabor een punt als hij stelt dat Jakobus als naaste bloedverwant fungeerde als ‘zaakwaarnemer’ bij afwezigheid van zijn oudere (half-)Broer.

Tabor ziet een kloof tussen Paulus en Jezus. Paulus zou zich afzetten tegen de door de halfbroers van Jezus geleide Joodse Messiaanse beweging en zou uiteindelijk de basis hebben gelegd voor het christendom als nieuwe godsdienst. „De boodschap van Paulus was gebaseerd op zijn eigen visioenen van een hemelse Christus en had niets te maken met de oorspronkelijke groep apostelen in Jeruzalem die onder leiding stond van Jakobus.

Tabor schetst een overtrokken voorstelling van zaken. Want zowel Jakobus als Paulus zijn één in hun getuigenis van de opgewekte Jezus Christus (1Kor.15:6-11).
Niettemin heeft Tabor volstrekt gelijk met zijn bewering dat Paulus en Jakobus twee geheel verschillende richtingen vertegenwoordigen. Jakobus staat model voor Israël en de verwachting van het aanstaande herstel van Davids dynastie. Paulus daarentegen, staat model voor de de interval die ontstond door Israëls ongeloof en de focus op Christus Jezus in de hemel. Hun beiden namen illustreren dit ook treffend. Jakobus verwijst uiteraard naar de Hebreeuwse naam Jakob of Israël terwijl de naam Paulus (opgevat als Griekse naam) verwijst naar een ‘stop’ of ‘break’ (vergl. ons woord ‘pauze’, dat is afgeleid van het Griekse woord voor ‘stoppen’ of ‘ophouden’).
In Galaten 1 en 2 verhaalt Paulus, hoe “het Evangelie der voorhuid” dat aan hem was toevertrouwd, botste met Jakobus en de zijnen., die “het Evangelie der besnijdenis” uitdroegen. In deze twee hoofdstukken doet Paulus uit de doeken dat zijn bediening volmaakt los stond van ‘Jeruzalem’ (als hoofkwartier van de Joods Messiaanse beweging).

Samenvattend: ondanks zijn fatale vooringenomenheid t.o.v. het Nieuwe Testament, bepaalt dr.James Tabor ons met zijn boek opnieuw bij uiterst belangwekkende zaken die in het traditionele christendom onbekend zijn. Ik denk aan de concrete verwachting in het NT, van een aanstaand, letterlijk herstel van Davids troon. Maar ook aan het niet te verdoezelen verschil tussen Jakobus (en de twaalf) enerzijds en de apostel Paulus anderzijds.

Bronnen:
Het Reformatorisch Dagblad
http://www.jesusdynasty.com

Delen: