de dood teniet doen, wat is dat?

In een weblog van Simon van Groningen stond vorige week een stukje onder de titel ‘de hel’ waarin hij de zogenaamde vernietigingsleer verdedigt. Deze leer zegt dat de goddelozen zullen worden vernietigd, waarna het voor hen definitief finito is. Daarop reageerde ik met de vraag:

Maar zou ook de dood niet uiteindelijk worden teniet gedaan? (1Kor.15:26)

SvG’s antwoord was:

Er zal geen dood meer zijn, dat wil zeggen: er zal niemand meer sterven.

De verklaring die hier gegeven wordt, gaat om de volgende redenen mank.

1. Paulus’ statement dat de dood als laatste vijand zal worden teniet gedaan, wordt veranderd in: het sterven zal niet meer zijn. Dat is (met recht) een levensgroot verschil! Sterven is het proces dat leidt naar de dood. Dood daarentegen is de toestand die intreedt wanneer iemand gestorven is. De dood tenietdoen is slechts mogelijk door levend te maken, het grote thema van 1Korinthe 15. “Zoals in Adam allen sterven, zo zullen in Christus allen worden levendgemaakt. Maar ieder in zijn eigen rangorde…” (15:22).

2. Wanneer men de betekenis van “de dood tenietdoen” reduceert tot ‘niet meer sterven’, dan zou men zelfs kunnen stellen dat Christus de dood teniet doet door de mensheid te vernietigen! Daarna kan immers niemand meer sterven… Maar wat een karikatuur van 1Korinthe 15, waar de dood juist wordt verzwolgen in de overwinning (:54)! D.w.z door levendmaking! Allen worden levendgemaakt (:22), zoals de Eersteling Christus!

3. Ten slotte gaat de redenering geheel voorbij aan het chronologische gegeven dat volgens 1Korinthe 15, Christus’ heerschappij ophoudt zodra de dood is teniet gedaan. Aangezien in Openb.21 en 22 Christus nog heerst, is de dood daar kennelijk nog niet teniet gedaan. En inderdaad, wanneer we de proef op de som nemen, dan stellen we vast dat in deze laatste Bijbelhoofdstukken nog steeds sprake is van (de tweede) dood.

SvG:

De tweede dood, die ook het einde van het dodenrijk betekent wordt beëindigd door de poel des vuurs.

Nee, volgens Openb.20:14 eindigt de tweede dood niet in de poel van vuur, maar begint ze daar juist. Pas  vanaf de poel van vuur, is er sprake van “de tweede dood”. Logisch, want als mensen worden geworpen in de poel van vuur, sterven ze een tweede keer en daarom heet het “de tweede dood”.

SvG:

Mensen die niet meer “zijn” zijn de facto ook niet meer dood, want ze zijn in het geheel niet.

Een eigenaardige drogredenering! Want dood is namelijk per definitie: niet meer zijn. Zoals wij zeggen van een overledene: hij of zij is niet meer (zo ook in de Bijbel, zie b.v. Ps.39:14). Leven of dood worden beschreven als “to be or not to be”. Het zijn synonieme begrippen en van Abraham lezen we daarom dat hij in de God geloofde, die “de doden levendmaakt en het niet zijnde tot aanzijn roept” (Rom.4:17).

De onontkoombare conclusie is: het tenietdoen van de dood is de climax van Christus’ heerschappij. Daarna is er geen vijand meer omdat inmiddels heel de schepping zal zijn teruggebracht tot God. Ook allen die (een tweede) dood gestorven waren, zullen dan zijn levendgemaakt. Zo kan God alles worden in allen die in Adam stervelingen waren. Heel de mensheid dus.
Dat is de ultieme uitkomst van het voornemen van “de God die allen levendmaakt” (1Tim.6:13). Het is het hart van het Goede Bericht, dat gaat over …

… Christus Jezus, die de dood teniet doet en onvergankelijk leven aan het licht brengt….
2Timotheus 1:10

Delen: