blij!

Van een site-bezoekster ontving ik onderstaand mailtje. Enkele gegevens zijn omwille van privacy veranderd.

————————————————

Hallo André,

Bij deze wil ik mijn blijdschap uitspreken. Zo’n half jaar geleden kwam ik op de sites die over de al verzoenende God spreken. We zitten (nog) in een evang. gemeente, met veel eigen invulling van Gods woord en veel aandacht voor talenten en gaven, visioenen en wonderen. Handoplegging en uitstappen in geloof is ‘hot’ (alleen gif drinken of slangen opnemen, daar hoor je niet van ; ))

We waren erg uitgeblust en al eens vertrokken uit de ger. gemeenten, dus wat heeft het geloof dan nog? Mijn man hield zich aan het volbrachte werk van Christus, en had geen zin in allerlei emo-sociale uitingen of andere humbug. Zelf dacht ik wel dat dit nodig was, om zo meer Gods Geest de ruimte te geven. Blokkades moesten opgeruimd worden en ons huwelijk werd steeds meer een kramp omdat we dat ideale plaatje van een evang. echtpaar niet benaderden.

Stress, een leeg huwelijk, een dochter van 22 met een levensbedreigende ziekte , die ook nog eens niet meer naar de kerk wil, en dit allemaal ondanks ‘bevrijding’, verbroken vloeken, ziekenzalving en uitdrijven van demonen.
Ja, ja de ‘duivel had ons flink te pakken’.

Buik vol dus… wist niet meer waarin ik moest geloven, een godsbeeld zo arm als wat, en toch… Ooit, toen we 15 jaar geleden tot geloof kwamen waren we overtuigd dat Gods plan de hele wereld aanging. Dus wel veel teksten onderstreept in de bijbel, maar door gebrek aan onderwijs ging dit in een vergeet hoekje.

In mijn leegheid bad ik tot God om een Bijbelstudie. Ik had al veel gelezen, maar wat maakt ons blij…?
Dat God GOD is… en dat is HIJ!! – dat maakt blij! en deze uitleg vond ik toen.
Ik heb 4-5 studies over deze GOD gelezen (eerst met reserve!), maar toen met een overweldigend blij hart.

Mijn man eerst gereserveerd, toen overtuigd, alle lasten voor ons huwelijk vielen weg, (de normale temperaments verschillen zijn nu geen zonden meer!) dochter van 18, die veel van de Heer houdt, zag opeens waarom zij aan het wegglijden was, spreekt nu met iedereen over de God in wie zij mag geloven, met veel ‘ongelovigen’ op haar werk en met haar vrienden uit de kerk. ‘Ik hou voor niemand meer mijn mond dicht, dit is waar iedereen op hoopt’ zei zij pas. Al loopt de kerk er niet mee weg…

Andere dochter van 22, is nu vol vertrouwen. ‘Het maakt niet uit hoe mijn leven zal verlopen, ik ben in Gods handen’, zegt zij. Geweldig!!

Mijn man voelde zich vrij om zijn oude vak (liefde) weer op te pakken, aangezien kerkbezoek  minder relevant is geworden. Vroeger voelden we ons verplicht nooit over te slaan, en bij te dragen in onze toewijding en taken en goede werken. Vanwege zijn werk is hij niet elk weekend thuis. Als hij thuis is dient hij zijn gezin, en is niet meer chagerijnig omdat er nog zo veel ‘moet’ voor de kerk. Aan boord geniet hij van mp3 -studies en de bijbel.
(…)
In onze vriendenkring zijn er die dit beste nieuws met blijdschap aan nemen.
(…)

Groeten,
….

Delen: