alverzoening ontzenuwd?

Twee weken geleden vroeg ik in een blog aandacht voor een citaat uit een interview met staatssecretaris Paul Blokhuis. Daarin vertelde hij dat hij van z’n vader had geleerd dat God alle mensen redt. Hij gaf ook aan dat het woord voor ‘eeuwigheid’ en ‘eeuwig’ in de Bijbel, zoals in de uitdrukking “de eeuwige straf”, verwijst naar ‘eon’ (of aion). Dat woord heeft de betekenis van een tijdperk, zo betoogde hij. Volkomen terecht, als u ’t mij vraagt.

Deze week stond er in dezelfde krant de volgende ingezonden brief.

In het Nederlands Dagblad van 26 oktober las ik met veel interesse het interview met staatssecretaris Paul Blokhuis. Als oud-Zuidhorner heb ik als jochie van een jaar of zes bij zijn wieg gestaan. Ik heb veel waardering voor zijn werk. Ik stuitte in het interview op het woord ‘senang’ . Blokhuis voelt zich heel senang bij de alverzoening. Dat woord ‘senang’ betekent ‘tevreden’ of ‘gemakkelijk’. Met twee argumenten wordt daarna de alverzoening neergezet als bijbels. Heb ik daar dan altijd overheen gelezen, vroeg ik me af.

Al zoekend heb ik m’n zondag aan dit thema besteed. Want ja, ik voel me ook heel senang bij de leer van de alverzoening. Maar is dat wat Jezus ons leert? Het woord ‘eon’ dat in de grondtekst van de Bijbel wordt gebruikt voor ‘eeuwigheid’ zou betekenen: eeuw, tijdperk. Als ik de verschillende bijbelplaatsen opzoek waar dit woord voorkomt, merk ik dat dit niet opgaat. Lees bijvoorbeeld de laatste verzen van Matteüs 25. Het oordeel leidt voor sommigen tot een eeuwig oordeel en voor anderen tot het eeuwige leven.

Is het eeuwige leven ook een tijdperk? In de grondtekst wordt voor beide, zo heb ik nagezocht, het woord ‘eon’ gebruikt. En dit is slechts een van de vele voorbeelden die ik vond. Al voel ik me als mens er senang bij, het is niet de boodschap die onze goede God geeft.

Het argument dat deze briefschrijver noemt, is één van de meest gehoorde argumenten tegen alverzoening. Hoewel ik daar elders al op in ben gegaan, lijkt het me nuttig dat op deze plaats nog eens te doen. Het argument is dus dit: als de eeuwige straf het tegendeel is van het eeuwige leven, dan gaat het niet aan om eeuwig in het ene geval als een tijdperk op te vatten  en in het andere geval als altijddurend. Dat zou inconsequent zijn. Een verwijt dat me zeer terecht en logisch lijkt.

het eeuw-ige leven tijdelijk?

De briefschrijver oppert heel even dat het eeuwige leven ook een tijdperk zou zijn, maar kan deze optie verder niet serieus overwegen. Want is ons niet bijgebracht dat bij de terugkeer van Jezus Christus ‘de eindeloze eeuwigheid’ aanbreekt? Inderdaad, en dat is precies ook de bottleneck van de hele kwestie: die ‘eindeloze eeuwigheid’ kent de Schrift niet. Bij de terugkeer van Jezus Christus breken “de toekomende aionEN” aan (Ef.2:7). Meervoud. Wereldtijdperken. Dikwijls is in de Schrift sprake van “tot in de aionen” (Rom.9:5;11:36; Hebr.13:8). Of van “tot in de aionen van de aionen” (1Tim.1:17; Openb.18; etc.). Net zoals we lezen van “vóór de aionen” (1Kor.2:7) en de voorbije aionen (Ef.3:9) in het verleden, zo zijn er ook nog toekomende aionen. En omdat deze de voorafgaande aionen zullen overtreffen, heten ze ook “de aionen der aionen”. Het is buitengewoon misleidend dat in de gangbare bijbelververtalingen deze waarheid is verduisterd en men van ‘aion’ een eeuwigheid heeft gemaakt.

In Lucas 18:30 spreekt Jezus over…

…en in de toekomende AION het AION-ische leven.

Hier zien we dat het eeuw-ige leven wordt geplaatst in de toekomende eeuw of aion. Die aion heeft zowel een begin als een einde. Want, zoals we vaststelden, de Schrift spreekt van “de toekomende aionen“. De eerstvolgende aion is het Millennium, oftewel “de duizend jaren” waarvan Openbaring 20 spreekt. Het is de periode waarin satan zal zijn gebonden en de volkeren niet zal kunnen verleiden. En ja, die “duizend jaren” eindigen. Ook daarvan spreekt datzelfde bijbelhoofdstuk. Waarna Johannes een nieuwe hemel en een nieuwe aarde ziet (Openb.21). En dat is dus een volgende aion. Waarin trouwens nog steeds sprake is van “de tweede dood” en van genezing der volkeren, en waarin Christus ook nog heerst.

gaat het toekomende leven voorbij?

De angst die doorklinkt bij de overweging dat het eeuw-ige leven een tijdperk zou zijn, is dat het leven dat ons beloofd is, weer voorbij zou gaan. Kunnen we dat leven dan weer kwijtraken? Deze angst is echter volkomen misplaatst. Aionen gaan voorbij, dat is waar. Maar het léven niet. Integendeel zelfs. Want niet het LEVEN maar juist de dood zal worden teniet gedaan. In 1Korinthe 15 lezen we dat Christus “moet heersen totdat” (1Kor.15:26). Tussen twee haakjes: Christus heerst dus beslist niet “tot in eeuwigheid” zoals de gangbare vertalingen ons voorhouden. Nee, hij heerst “tot in de aionen” (Luc.1:35; Openb.11:15), dat is wat er letterlijk staat. En de laatste vijand die hij zal teniet doen, dat is de dood. Hoe doet hij dat? Door alle mensen levend te maken, ieder in zijn eigen rangorde (1Kor.15:22,23). Wanneer allen zijn levend gemaakt, dan is er uiteraard geen dood meer. En zo zal Christus een volmaakt Koninkrijk waarin niemand ontbreekt, overgeven aan God de Vader. Opdat GOD zou zijn “alles en in allen” (1Kor.15:28). Dat en niet minder is “de hoop van het Evangelie”!

Delen: