leer en leven

Paulus’ brieven aan ekklesia’s zijn vaak gemakkelijk in twee delen te onderscheiden. Eerst een leerstellig uiteenzetting met vervolgens tal van aanwijzingen voor de praktijk. Leer en leven. Zo bevat de Romeinen-brief t/m hoofdstuk 11 tal van leerstellige uiteenzettingen, terwijl vanaf hoofdstuk twaalf veel aanwijzingen voor de praktijk worden gegeven. Zo ook de Efeze-brief. Hoofdstuk 1 t/m 3 is onderwijs aangaande onze positie in Christus terwijl vanaf hoofdstuk 4 de wandel het centrale thema is.

Meestal wordt deze onderverdeling totaal verkeerd uitgelegd. Dan wordt het zo voorgesteld dat Paulus eerst schrijft over wat ons gegeven is om vervolgens te schrijven over wat God van ons vraagt. Eerst genade en dan wet. Eerst de belofte en dan de eis. Dat is een enorm karikatuur en ook fataal voor een juist begrip van genade.

De instructies aangaande de wandel zijn niet ‘de keerzijde van de medaille’. Zij etaleren juist de grote waarde van onze roeping! Vandaar dat deel twee van de Efeze-brief aanvangt met:

Ik moedig jullie dan aan,
ik de gevangene in de Heer,
WAARDIG te wandelen der roeping,
waarmee jullie werden geroepen…
-Efeze 4:1-

Zulke waardevolle aanwijzingen, plichten of eisen te noemen is de genade onwaardig en een belediging van het voorrecht dat ons daarin ten deel valt. De leer dat God de Redder is van allen, is een feest en elke dag moge we ter ere daarvan de slingers ophangen!

 … om de leer van God, onze Redder te mogen VERSIEREN in alles. Want verschenen is de genade van God, reddend aan alle mensen…
-Tit.2:10,11-

Reageer op Facebook

Delen: