verloren – voor wie?

Het Evangelie dat Paulus predikte noemt hij “het Evangelie der heerlijkheid van Christus” (2Korinthe 4:4). De meeste christenen blijken dat totaal niet te kennen. Zij denken dat het in het Evangelie gaat om ons. In de redding die hen gepredikt wordt, staat in de praktijk de méns centraal. De méns is verloren, en dus (zo denkt men) is het het belang van de méns om gered te worden. Dat laatste is niet helemaal onwaar, maar de essentie wordt daarbij over het hoofd gezien. Als iets verloren is, is dat een verlies voor de eigenaar! Voor niemand anders. Ongeacht of het verlorene zich daarvan bewust is. Het kan zelfs zijn dat degene die verloren is, zich zeer happy voelt. Denk maar aan de gelijkenis van de verloren zoon die in het buitenland zijn vermogen verkwistte. Of was die zoon pas verloren, toen hij zijn vermogen had doorgebracht en hongerig bij de varkens zat? Nee, vanaf het moment dat de zoon zijn vader verliet, was hij de verloren zoon. De vader was zijn zoon kwijt. Net zoals de herder die een schaap miste, vanaf dat moment een verliezer was. Het is daarom uiteraard het belang van de eigenaar om het verlorene te zoeken. En het is het feest van de eigenaar wanneer hij het verlorene gevonden heeft. In het Evangelie gaat het over God die zijn verloren wereld redt. Het heet Evangelie (Goed Bericht) omdat het ZIJN feest is! Het is ook ZIJN eer! De mens zoekt niet om gered te worden. Het enige wat de mensheid ‘presteerde’ was verloren te raken. Maar God zoekt de mensheid. En Hij vindt de mensheid! Dat laatste is ongetwijfeld het beste wat de mens kan overkomen, maar vergis u niet: het maakt in de eerste plaats God gelukkig. Daarom lezen we in 1Timotheüs 1:11 over “het Evangelie van de heerlijkheid van de gelukkige God”. Het Evangelie heet Evangelie omdat het Gods glorie weergeeft en Hem gelukkig maakt.
Hij vindt alles wat Hij verloren was.

“… gaat het verlorene zoeken, totdat hij het vindt…”
Lucas 15:4

Delen: