2Korinthe 3:9 – bediening van veroordeling

Want indien de bediening van de veroordeling heerlijkheid was, veel meer is de bediening van de rechtvaardigheid, overvloedig in heerlijkheid.

Paulus plaatst in dit hoofdstuk het oude verbond tegenover het nieuwe verbond. Het oude verbond heet in vers 7 “de bediening van de dood, gebeiteld in stenen”. Dat laatste slaat uiteraard op de stenen tafelen die Mozes ontving op de berg.

Wie kennis neemt van de wet van Mozes stuit onwillekeurig op de vele sancties bij overtredingen, zoals doodstraf, steniging en bloedvergieten. Het moet duidelijk zijn dat dit niet de definitieve versie van Gods wil is. Integendeel, de bepalingen van veroordeling en dood dienden als tijdelijk contrast. Als donkere achtergrond van rechtvaardiging en leven die later definitief zouden verschijnen.

Het oude verbond was slechts voorbijgaande heerlijkheid. Om die reden moest Mozes ook zijn aangezicht bedekken zodat de Israëlieten niet hun blik zouden vestigen op heerlijkheid die toch zou verdwijnen. Het gaat immers om heerlijkheid die blijft. Om woord van God dat niet veroordeelt maar dat rechtvaardigt. Om woord dat niet doodt maar levend maakt. Straks zal het nieuwe verbond worden gesloten met het hele huis van Israël (Jer.31), maar nu reeds transformeert de geest van het nieuwe verbond een ieder die gelooft. Van heerlijkheid tot heerlijkheid (3:18)!

Delen: