Kolosse 1:12 – de Vader dankende die ons bekwaam maakt

… naar de sterkte van zijn heerlijkheid tot elk verduren en geduld met vreugde, 12 de Vader dankende, die jullie bekwaam maakt voor het lotsdeel van de heiligen in het licht.

Het is niet duidelijk of de woorden “met vreugde” nog horen bij “verduren en geduld” of bij “de Vader dankende”. Het kan natuurlijk ook dat God met opzet de zin dubbelzinnig heeft laten formuleren. Beide lezingen leveren een prima zin op. Want inderdaad, waar we de Vader danken is vreugde onvermijdelijk. Sterker nog: in het woord voor ‘danken’ (Gr. eu-charisteo) is ‘vreugde’ (Gr. charis) op voorhand al inbegrepen. God de Vader danken is een gepaste houding ten opzichte van Hem die ons ‘om niet’ geeft. Maar het maakt ook blij. Kennelijk zijn we gemaakt om God te danken.

Bij alles in het gebed dat Paulus hier optekent is God degene die actief handelt. Hij vervult, geeft, bekrachtigt en bekwaamt. Hij transformeert ons door zijn kracht. Hij maakt dat we leren verduren en geduldig te zijn. Met vreugde zelfs. God doet niet slechts grootse dingen voor ons, maar ook aan ons! Daartoe maakt Hij ons bekwaam en geschikt voor het doel dat Hij zich heeft gesteld. Hij doet het werk en zet ons in als zijn instrument.

Delen: