Titus 1:4 – Titus, mijn waar kind

… aan Titus, [mijn] waar kind naar gemeenschappelijk geloof…

De Titus-brief die we nu onder ogen hebben is evenals de beide brieven aan Timothëus een persoonlijke brief. Geschreven aan één iemand. De brief aan Philemon is dat trouwens niet. In vergelijking met Paulus’ brieven aan Timotheüs (en zeker de laatste) is de toon minder vertrouwelijk en ligt de nadruk op de opdracht waarvoor Titus wordt geïnstrueerd.

De figuur van Titus komen we in Paulus’ brieven regelmatig tegen. Zijn naam wordt vooral genoemd in de tweede Korinthe-brief (9x) omdat hij in Korinthe een tijdlang heeft gearbeid en daar een gezaghebbende en gewaardeerde rol speelde (2Kor.7:13-15). In de Galaten-brief wordt hij ook 2x genoemd (2:1 en 2:3) omdat Paulus hem als testcase had meegenomen naar de vergadering in Jeruzalem aangezien Titus een onbesneden Griek was. Tot het einde aan toe is Titus een naaste medewerker van de apostel  gebleven (2Tim.4:10) maar opvallend genoeg ontbreekt zijn naam in het boek ‘Handelingen’. Is dat misschien omdat  ‘Handelingen’ geschreven is met het oog op Israëls bekering (Hand.1:6) en Titus’ (heidense) bediening buiten die sfeer valt?

Van Titus’ achtergrond weten we niet veel, behalve dat hij evenals de Joodse Timotheüs, als gelovige ‘verwekt’ is door Paulus’ prediking (1Tim.1:2, 2Tim.1:2). Voor Paulus is Titus meer dan een medewerker, hij is zijn “waar kind naar gemeenschappelijk geloof”.

Delen: