Titus 1:4 – genade en vrede

… aan Titus, [mijn] waar kind naar gemeenschappelijk geloof: genade en vrede van God de Vader en van Christus Jezus, onze Redder.

Zoals in elke brief in het NT worden zowel de schrijver als de geadresseerden in de aanhef genoemd. Een logische volgorde, want dat is wat je primair van een brief wilt weten: wie schreef aan wie? Dan volgt de gebruikelijke groet van genade en vrede. Een groet die strikt genomen geen bede of wens is, maar een vaststelling. Zowel genade als vrede komen (in die volgorde!) daadwerkelijk van God de Vader. Hij alleen is de Bron van genade (Gr. charis) d.w.z. van wat ‘om niet’ waarlijk blij maakt. Het is die gunst die vrede bewerkstelligt omdat het rust en harmonie geeft. Wat heeft een mens nog meer nodig?!

In 1Korinthe 8:6 schrijft Paulus: “… één God de Vader, vanuit wie alles is (…) en één Heer Jezus Christus door wie alles is…”. Dit zijn de verhoudingen in de Bijbel. God is als Vader de Bron vanuit Wie alle dingen voortkomen terwijl de Heer Jezus Christus het kanaal is waardoor alle dingen komen. Dat geldt ook voor de genade en vrede waarover het in Titus 1:4 gaat. God de Vader is daarvan de Oorsprong en via “Christus Jezus, onze Redder” komt het tot ons.

Delen: