Romeinen 9:4 – Israël is mijn eerstgeboren zoon

… mijn verwanten naar het vlees, 4 die Israëlieten zijn, van wie de zoonstelling is en de heerlijkheid…

Het voortdurende hartzeer dat Paulus voelde ging over zijn broeders en “verwanten naar het vlees”. De toevoeging “naar het vlees” onderstreept subtiel de kloof tussen Paulus en zijn broeders. Want naar de geest ontbrak de broederschap. Zoals de apostel later (11:28) over hen zegt dat zij “naar het Evangelie vijanden zijn”. Het is deze dubbelheid die de aanleiding vormt van de hoofdstukken die volgen.

Het Evangelie wordt door de meerderheid van Paulus’ “verwanten naar het vlees” verworpen. Hoe kan dat? Zij zijn toch Israëlieten? En herinnert deze aanduiding niet aan de naam waaraan zoveel voorrechten zijn gekoppeld? Acht voorrechten somt de apostel op.

Voorrecht nummer één is “de zoonstelling”. In het voorgaande hoofdstuk kwam dit begrip ook al enige keren voorbij (8:15,23). Kinderen worden verwekt, een zoon wordt gesteld. Zonen delen in het bezit van hun vader. Israël wordt door God “mijn eerstgeboren zoon” genoemd (Ex.4:22). Het mag dan waar zijn dat ook gelovigen uit de natiën tot zonen worden gesteld, dat neemt niet weg dat zoonstelling primair voor Israëlieten is weggelegd. Want heel de wereld zal onder hun beheer worden gesteld. Delend in Vaders bezit.

Delen: