17. Hoe kunnen gestorven zielen van onder het altaar roepen?

En toen Hij het vijfde zegel opende, zag ik onder het altaar de zielen van hen, die geslacht waren om het woord van God en om het getuigenis, dat zij hadden. En zij riepen met luider stem en zeiden: Tot hoelang, o heilige en waarachtige Heerser, oordeelt en wreekt Gij ons bloed niet aan hen, die op de aarde wonen? En aan elk hunner werd een wit gewaad gegeven, en hun werd gezegd, dat zij nog een korte tijd moesten rusten, totdat ook het getal vol zou zijn van hun mededienstknechten en hun broeders, die gedood zouden worden evenals zij.
Openbaring 6:9-11 NBG51

We lezen hier over zielen onder het altaar die geslacht waren en die roepen. Het zijn met recht ‘slachtoffers’. Onder een letterlijk altaar wordt letterlijk bloed van offers gezien. Maar in dit visioen is sprake van een figuurlijk altaar en daar wordt geen bloed, maar worden zielen gezien. Ziel en bloed zijn in het Bijbels spraakgebruik synoniem.

Want de ziel van het vlees is in het bloed en Ik heb het u op het altaar gegeven om verzoening over uw zielen te doen, want het bloed bewerkt verzoening door middel van de ziel…
Leviticus 17:11

Bloed kan ook ‘spreken’.

En Hij zeide: Wat hebt gij gedaan? Hoor, het bloed van uw broeder roept tot Mij van de aardbodem.
Genesis 4:10

… en tot het bloed der besprenging, dat krachtiger spreekt dan Abel.
Hebreeën 12:24

Het roepen om wraak van de zielen onder het altaar (in Openbaring 6) kan hetzelfde verstaan worden als het bloed van Abel dat destijds ook ‘riep’. Niet letterlijk dus, maar figuurlijk.

Delen: