Efeze 4:28 – stelen of delen?

Wie een dief was, stele niet meer, maar spanne zich veeleer in om met zijn handen goed werk te verrichten, opdat hij iets kan mededelen aan de behoeftige.

Ook hier zien we een fraai voorbeeld van hoe in de praktijk “de oude mens” onbekommerd vervangen wordt door “de nieuwe mens”. Stelen wordt niet als een psychische aandoening gezien (kleptomanie) waar men alleen door een langdurige behandeling mogelijk van afgeholpen zou kunnen worden. Nee, diefstal is een logische uiting van hoe “de oude mens” in elkaar steekt. Die is gericht op zichzelf en ook overgeleverd aan zichzelf. Meent hij te kort te komen dan vergrijpt hij zich (desnoods) aan wat hem niet toekomt.

Haaks daarop staat “de nieuwe mens”. Die is gericht op GOD in de wetenschap dat Hij altijd zijn gunst bewijst. Vanuit dat besef mogen we “navolgers van GOD” (5:1) zijn. Dan nemen we niet, dan geven we. Niet eens omdat stelen niet mág (“gij zult niet stelen”) maar vanuit GODS genade die nooit moe wordt uit te delen in overvloed. Dat motiveert van binnenuit om ons in te spannen. Dan worden stelende handen, (mee)delende handen. Dat is wat GODS genade in een mensenleven vermag uit te werken!

Delen: