Handelingen 17:32 – de absurditeit van de opstanding…

Toen zij nu van een opstanding van doden hoorden, spotten sommigen, maar anderen zeiden: Wij zullen u hierover nog wel eens horen.

Wanneer we de verslagen van de evangelie-prediking in het boek ‘Handelingen’ lezen, dan valt op dat het accent altijd ligt op het graf dat Jezus leeg achterliet. Natuurlijk is de dood van Christus een onmisbaar element. Want zonder dood geen opstanding. Maar een Jezus die aan het kruis sterft, punt, dat is geen evangelie.

Bezien vanuit de ‘wijsheid der wereld’ is ‘opstanding van doden’ een belachelijk en stompzinnig concept. Oké, het idee van een onsterfelijke ziel, prima. Maar een lijk dat na drie dagen tot leven zou zijn gekomen… dat is absurd! Toen het filosofisch onderlegde publiek in Athene Paulus daarover hoorde spreken kon hij daarom rekenen op hoongelach. Of met de ‘politiek correcte’ versie: interessant, kom een andere keer nog eens terug… (don’t call us, we call you).

Het goede bericht voor iedere sterveling is: de dood is overwonnen! Het is dwaasheid voor de wereld, maar juist daarom GODS wijsheid! Toen de zware, verzegelde steen voor Jezus’ graf werd afgewenteld, gaf GOD de garantie: de dood wordt uiteindelijk definitief teniet gedaan. En alle mensen zullen LEVEN! Geen ontkomen aan.

Delen: