Genesis 32:31 – de zon komt op

En de zon ging over hem op, toen hij door Pniël getrokken was; en hij ging mank aan zijn heup.

Eigenaardig, als Jakob uit het beloofde land vlucht, wordt vermeld dat “de zon ondergegaan was” (Gen.28:11). Dat blijkt typerend te zijn want wanneer Jakob na twintig lange en moeizame jaren weer terugkeert naar het beloofde land, dan gaat de zon weer over hem op. Jakobs verblijf in het buitenland bij zijn oom Laban wordt gekenmerkt door veel list en bedrog en hij kreeg daarmee ook (zoals dat heet) ‘een koekje van eigen deeg’.

Nu Jakob terugkeert naar het land heeft hij wederom een bijzondere nachtelijke ervaring. Hij worstelt met een man die hem ten slotte slaat op zijn heup. Niets vermoedend had hij Gods aangezicht (=Pniël) gezien (32:3). En Jakob is een andere man geworden. Als Jakob verliet hij ooit het land maar als Israël keert hij nu terug. Niet langer steunend op eigen kracht.

Jakobs verblijf in het buitenland is een type van het volk van Jakob dat verstrooid is onder de volken. Geen twintig jaren maar twintig eeuwen. Bij het begin ging de zon onder. Aan het einde zal de zon (van Gods aangezicht) opgaan. Onverdiend. Want voor niets gaat de zon op!

Delen: