de Bijbel, verkrachting en Pauw

In het TV-programma Pauw (3 november 2015) mocht de Vlaamse schrijver Dimitri Verhulst zijn boek ‘Bloedboek’ promoten. Wat een onbegrip en gemeenheid kwam tijdens dit ruim tien minuten durende gesprek voorbij! Waarbij ik het onbeschofte taalgebruik van Verhulst (Erica Terpstra die ook aan tafel zat, geneerde zich zichtbaar) maar laat voor wat het is.

Zo begon Verhulst het gesprek met de bewering dat de Bijbel de raadgeving bevat hoe je een krijgsgevangen vrouw moet verkrachten. Dit is onzinnige laster. Verhulst refereert aan de bepaling in Deut.21:10-14, waar juist een voorschrift gegeven wordt om een krijgsgevangen vrouw te beschermen. Als een man verliefd werd op een krijgsgevangen vrouw en haar wilde trouwen, dan zou deze vrouw met rust gelaten dienen te worden om haar de gelegenheid te geven “haar vader en moeder een volle maand te bewenen”. D.w.z. ze kreeg de tijd om met de gebruikelijke rouwrituelen (kaalscheren, kleed afleggen) afscheid te nemen van haar vroegere leven. Vervolgens was het aan de man om deze vrouw al of niet te huwen. Let op: te huwen, d.w.z. deze vrouw behoorde hem in dat geval levenslang toe en hij had voor haar altijd de zorgplicht. Verhulst insinueert daarentegen dat de man met deze vrouw vervolgens kon doen wat hij maar wilde en als zij niet beviel haar kon wegsturen. “Dat is dus verkrachting”, aldus Verhulst. En de immer ‘scherpe’ Jeroen Pauw die zichtbaar genoot van de aantijgingen, bevestigde dit kritiekloos met de woorden “ja, want daar gaat het over”. Wat een onkunde en onbegrip spreekt hier! Inderdaad, de Hebreeuwse man kon na de maand rouwtijd van de vrouw, besluiten de vrouw niet te huwen en dan mocht ze gaan waarheen ze wilde. Maar de man mocht in geen geval deze vrouw dan als slavin behandelen en haar verkopen. Kortom, de hele strekking van deze wetgeving is om de krijgsgevangen vrouw te beschermen en haar rechten te verlenen. Precies het tegendeel van wat Dimitri Verhulst juist beweerde. Met verkrachting heeft het dus niets te maken of het zou moeten slaan op wat Dimitri Verhulst de Bijbel aandoet.

Dan komt Jeroen Pauw met een citaat uit het boek van Verhulst waarin deze een ‘vertaling’ geeft van Deut.25:11,12. In deze passage treffen we een wet op de bescherming van een man en zijn mannelijkheid. Als twee mannen vochten en de vrouw van de ene man zou ter verdediging het geslachtsdeel van de andere man vastgrijpen, dan zou haar hand zonder pardon worden afgehakt. Dat is een zeer strenge maatregel, inderdaad, maar wat Verhulst ervan bakt in zijn ‘vertaling’ lijkt helemaal nergens naar. In zijn versie spreekt hij over een vrouw die zou bijten in het geslachtsdeel van de andere man, en dan onthoofd zou worden of dat haar gebit met vuist of stok zou worden kapot gemaakt. Dat is van het begin tot het einde ontsproten aan de duistere fantasie van Verhulst zelf! Van bijten is geen sprake, van onthoofding niet, noch van een vuist of stok en evenmin van het molesteren van het gebit.

Dan weet Verhulst tussen neus en lippen ook nog te melden dat als iemand zijn slaaf zou doodslaan, deze niet behoeft te worden gestraft. Hij refereert daarmee aan Ex.21:20, waar nota bene precies het tegendeel staat.

²⁰ Wanneer iemand zijn slaaf of zijn slavin met een stok slaat,
zodat deze onder zijn hand sterft,
zal deze ZEKER gewroken worden.
²¹ Indien hij echter één dag of twee dagen staande blijft,
zal hij niet gewroken worden, want het is zijn eigen geld.

Het is tenenkrommend hoe tijdens deze uitzending pure onkunde werd gedebiteerd en de Bijbel werd bespot zonder dat iemand het opnam voor de feiten. Verblind als Verhulst is door zijn vooroordelen, wist hij ook nog te melden dat de God van het Oude Testament geen liefde en vergevingsgezindheid zou kennen. Hoeveel passages moet hij dan niet hebben overgeslagen of uit zijn Bijbel hebben gescheurd?! Heeft hij nooit Ex.34:7; Ps.130:3,4; Ps.145:8-10; Micha 7:18 en letterlijk honderden (!!) andere teksten gelezen? Dat is prima, maar laat hij zich dan van oordeel onthouden. Het is waar, het Oude Testament heeft een voorlopig karakter en is slechts een schaduw van wat komen zou (Hebr.10:1). Maar dat geeft Verhulst niet het recht om beschuldigingen uit z’n duim te zuigen.

Dat de Bijbel geen vergevingsgezindheid zou kennen baseert hij op de tekst dat kinderen tot in het vierde geslacht zouden moeten boeten voor de fouten van hun ouders. Weer zo’n demonstratie van hopeloos onbegrip. Want dit stáát er niet. Hij refereert aan (o.a.) Ex.20:5 waar we lezen dat God de ongerechtigheid van de vaderen bezoekt aan het derde en vierde geslacht van hen die Hem haten. Maar het idee daar is juist dat God geduldig is en alleen als de ongerechtigheid aanhoudt, pas in de derde of vierde generatie zal optreden. Dat was ook de reden waarom Israël honderden jaren moest wachten om het beloofde land in bezit te nemen. Want eerder zou namelijk de maat van de ongerechtigheid van de Amorieten niet vol zijn (Gen.15:16). De werkelijke strekking is ook hier tegengesteld aan de insinuatie van Verhulst.

Dit commentaar schrijf ik niet voor atheïsten als Pauw die toch al ‘weet’ wat er in de Bijbel staat. Vermoedelijk maken zijn vooroordelen hem totaal ontoegankelijk voor deze overwegingen. Deze blog is bedoeld voor mensen die de uitzending hebben gezien en menen dat Dimitri Verhulst, afgezien van zijn taalgebruik, ’toch wel een punt heeft’. En die zich wellicht afvragen wat ze moeten denken van diens beschuldigingen aan het adres van de Bijbel. Hopelijk dat ik in een paar alinea’s duidelijk heb kunnen maken dat Verhulst gedreven wordt door blinde haat tegen de Bijbel, haar belastert en onbeschaamd haar teksten verkracht.

Reageer op Facebook

Delen: