zuur

In Galaten 5 vers 9 schrijft Paulus: “een weinig zuurdeeg, maakt het hele deeg zuur”. Hij doelt daarbij op de boodschap die in Galatië gepredikt werd. Men was ooit onder Paulus’ prediking van genade en vrijheid, gelovig geworden maar dat had plaatsgemaakt voor een prediking van wet. Men had geloof gehecht aan predikers die hen wilden ‘judaïseren’, d.w.z. Joods wilden laten gedragen (Gal.2:14). Paulus’ reactie is: jullie zijn begonnen in de Geest en nu willen jullie voltooien in het vlees (3:3)? Men was gerechtvaardigd zonder werken der wet maar om als rechtvaardige te leven, zou men vervolgens werken der wet nodig hebben?! Hoe inconsequent!

Elke prediking die dergelijke dingen eist of zelfs maar verwacht van de mens is zuurdeeg. Eén druppel van zulk gedachtengoed, bederft alles. Ik herinner mij tal van preken waar Gods genade rijkelijk klonk en waar ik blij van werd… totdat een “maar” klonk. Alles is genade, MAAR… Dat “maar” is fataal voor de genade. Genade betekent: vreugde om niet (gratis). Stel één voorwaarde óf vraag een luttele vergoeding, en de genade is geen genade meer (Rom.11:6). Daarmee wordt in één keer de hele boodschap zuur. Zuur zal ook de uitwerking daarvan zijn. In plaats van dat het blij maakt, raken mensen gefrustreerd. Ze verzuren omdat ze niet aan de eisen (kunnen) voldoen. En anderen voldoen evenmin aan de verwachtingen zodat men ook zuur gaat kijken naar elkaar. Helemaal in lijn daarmee spreekt Paulus in Galaten 5 over “elkaar bijten en vereten” (5:15). Dat is ook wat zuur doet: het is bijtend en het v(e)reet en uiteindelijk verslindt het.

Zuurdeeg is een stukje deeg van de vorige dag. Van gist-eren. In de opgewekte Christus zijn we een nieuwe schepping en het oude (gist) is voorbij (Gal.6:15; 2Kor.5:17)!

Reageer op Facebook

Delen: