vergankelijk ontworpen

Het is een bekende voorstelling: Adam en Eva die volmaakt gelukkig een idyllisch paradijs beheerden. Maar met een beetje Bijbelkennis valt op die voorstelling van zaken veel af te dingen. Gaat u maar na. Adam had als opdracht om de aarde te onderwerpen (Gen.1:28). Dat is oorlogstaal. Vijanden worden onderworpen. Adam zou van de hele aarde een hof maken. De aarde was dus geen hof. Aan Adam was verder de opdracht gegeven dat hij de hof zou “bewerken en bewaren” (Gen.2:15). Dat hij de hof moest bewaren, betekent dat de hof kennelijk de neiging had te verwoekeren.

Toen Adam in de hof werd geplaatst, werd tot hem gezegd dat als hij zou eten van “de boom van kennis van goed en kwaad”, hij vanaf die dag “stervende zou sterven” (Gen.2:17), zoals het letterlijk vanuit het Hebreeuws wordt geformuleerd. Ook Eva gebruikt die woorden in gesprek met ‘de slang’ (Gen.3:3). Zij beiden waren kennelijk zeer doordrongen van wat sterven was. Hoe anders dan doordat ze dit fenomeen kenden van de natuur om hen heen?

Bedenk daarbij dat Adam en Eva in zichzelf ook niet onsterfelijk waren. Het was door toegang tot “de boom des levens”, dat de dood geen vat op hen had. Maar dat bevestigt slechts dat hun lichamen vergankelijk waren. Nadat ze van de verboden vrucht hadden gegeten, kregen ze niet langer toegang tot “de boom des levens” zodat de dood daadwerkelijk haar intrede deed in de mensenwereld.

Op de dag dat Adam van de verboden vrucht at, werd tot hem gezegd:

… in het zweet uws aanschijns zult gij brood eten,totdat gij tot de aardbodem wederkeert, OMDAT gij daaruit genomen zijt; want stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren.
-Genesis 3:19-

Toen Adam uit de aardbodem werd genomen, stond dus al vast dat hij daarnaar ook zou wederkeren. Zijn oorsprong bepaalde zijn bestemming. Hij was, om met Paulus te spreken “uit de aarde, aards” (1Kor.15:47). Zijn vergankelijkheid was op voorhand een gegeven.

De traditioneel christelijke voorstelling van een volmaakte schepping die door haar eigen keuze vergankelijk werd, is niet naar de Schrift. Paulus schrijft in Romeinen 8:

20  Want de schepping is aan de ijdelheid onderworpen, NIET VRIJWILLIG, maar om HEM, die haar daaraan onderworpen heeft, 21  in hope echter, omdat ook de schepping zelf van de slavernij van de vergankelijkheid zal bevrijd worden…

Deze schepping is vergankelijk ‘by design’. Toen God Adam in de hof plaatste wist Hij dat deze slechts “een type van de komende” was (Rom.5:14). Adam was niet meer dan (in computertermen gesproken) een demoversie met beperkte houdbaarheid en functionaliteit. Christus is de definitieve versie, “de laatste Adam” (1Kor.15:45). Via Hem zou “onvergankelijk leven” aan het licht treden (2Tim.1:10). Een nieuwe schepping (2Kor.5:17; Kol.1:18). God “neemt het eerste weg, om het tweede te stellen” (Hebr.10:9). Dat is het universele Bijbelse principe. De vergankelijkheid van de eerste schepping is geen ongeluk of weeffout maar Goddelijk ontwerp en planning. Nooit gaat er bij GOD iets mis!

Delen: