het Goede Bericht als ‘skandalon’

Paulus schreef, “een voortdurend hartzeer” te hebben vanwege zijn Joodse broeders en verwanten naar het vlees (Rom.9:2,3). Ze hadden dezelfde godsdienstige achtergrond als hij. Ze dienden dezelfde, ene God. Ze hadden dezelfde Hebreeuwse Bijbel lief. Ze bezochten dezelfde synagogen. Ze waren orthodox, zoals hijzelf daarin ooit een kampioen was. Maar met pijn in het hart moest Paulus vaststellen dat zij “vijanden van het Evangelie” (Rom.11:28) waren. Nergens ondervond de apostel zoveel weerstand en vijandschap tegen het Evangelie dat hij verkondigde, als juist te midden van zijn orthodoxe, ‘bijbelgetrouwe’ volksgenoten.

Op de Areogapgus, in het filosofisch-georiënteerde Athene had Paulus weinig succes met zijn boodschap. Daar haalden ze hun schouders over hem op. Wat hij hen te vertellen had over opstanding van doden, was voor hen dwaasheid (Hand.17:32). Maar onder zijn orthodoxe ‘bijbelgetrouwe’ volksgenoten viel hem ronduit haat ten deel. Lees het boek Handelingen om te  zien dat dit de standaard reactie was. Zelf schrijft Paulus over dit verschil (1Kor.1:23):

… maar wij proclameren een gekruisigde Christus,
voor Joden inderdaad een valstrik (Gr. skandalon),
voor natiën echter een dwaasheid…

Van het Griekse ‘skandalon’ zijn onze woorden schandaal en schande afgeleid. In veel bijbelvertalingen wordt het weergegeven met ‘ergernis’ of ‘aanstoot’. Maar hoezo, dat de gekruisigde Christus een skandalon is voor de Joden? In Romeinen 9 legt Paulus uit waarom.

³² Omdat het niet uitgaat van geloof, maar van werken.
Zij hebben zich gestoten aan de steen des aanstoots,
³³ gelijk geschreven staat:
Zie, Ik leg in Sion een steen des aanstoots
en een rots der ergernis (Gr. skandalon),
en wie op hem zijn geloof bouwt,
zal niet beschaamd uitkomen.

De reden dat de boodschap van de gekruisigde Christus voor de Joden een skandalon is, is omdat het niets met werken (en dus met verdienen) van doen heeft. Een godsdienstige opdracht (doe dit of dat) kun je werken. Maar het Evangelie is geen opdracht, het is een goed bericht. En een bericht kun je alleen maar geloven (of niet). Maar het feit staat. De blijde mededeling is dat God in Sion de gekruisigde Christus heeft opgewekt uit de doden als eersteling en universele garantie. Precies zoals de ene misdaad van Adam garant stond dat alle mensen zondaren en stervelingen zouden worden, zo is ook de redding van allen gegarandeerd in “de laatste Adam” (Rom.3:22,23; 5:18; 1Kor.15:22).

Dit goede bericht staat haaks op elke religie. Want daar hangt het heil (de redding) uiteindelijk altijd van de mens af. Al is het maar voor slechts één procent. Zo heeft ook het orthodoxe christendom (hoe subtiel!) van geloof een werk gemaakt. Een verdienste van de mens. De redding ligt gereed (zo zegt men) en het is aan de mens om nog die ene stap te zetten… Maar in de Schrift is geloof nooit een prestatie van de mens. In dat geval zou de mens alsnog reden hebben tot eigen roem. En dat is uitgesloten! Als een mens Gods woord mag geloven dan is dat Gods prestatie. Want Hij heeft overtuigd. Paulus schrijft in Efeze 2:

⁸ Want in genade zijn jullie geredden,
door geloof, en dat niet uit jullie zelf:
het is Gods naderingsgeschenk
⁹ niet uit werken, opdat niemand zich zou beroemen.

Het Evangelie is niet naar de mens. Er valt geen eer aan te behalen, maar juist dat maakt het tot een onovertroffen goed bericht!
GOD heeft de wereld lief.
GOD heeft zijn Zoon gegeven.
GOD heeft Hem opgewekt uit de doden.
En GOD verzekert dat zijn Zoon “de Redder der wereld” is (Joh.4:42; 1Joh.4:14)!

Maar wie gelooft dit? Paulus’ voortdurende hartzeer was dat zijn orthodoxe, ijverige en vrome volksgenoten vijandig stonden tegenover zijn Evangelie. Zou het vandaag anders zijn?

—————————————

Reageer op Facebook

Delen: