chronologie 19: geen vertraging

Petrus wijst zijn lezers aan het einde van zijn leven er op, dat ze bij de beloofde (terug)komst van de Heer moeten denken in termen van millennia. Voor de Heer is duizend jaar als één dag en Petrus herhaalt deze waarheid niet zonder reden. Twee keer spreekt hij over “één dag” en twee keer over “duizend jaar”. Hoewel de terugkeer van de Heer daarmee veel langer op zich zal laten wachten dan aanvankelijk gedacht (ook door Petrus zelf), is er volgens Petrus uitdrukkelijk geen sprake van uitstel of vertraging.

De Here talmt niet met de belofte,
al zijn er, die aan talmen denken,
maar Hij is lankmoedig jegens jullie,
niet bedoelende, dat sommigen verloren gaan,
maar aan allen ruimte gevend tot bezinning.
-2Petr.3:9 (lett.)-

Het uitblijven van de belofte van zijn komst is geen talmen (vertragen of uitstellen) van de Heer. Dat het uitblijven zoveel langer duurt dan gedacht, demonstreert de lankmoedigheid van de Heer “jegens jullie”. Petrus richt zich als “apostel van de besnijdenis” (Gal.2:7) tot het Joodse volk. De Heer wacht “twee dagen” om tot hen te komen en daarin demonstreert Hij geduld.

Willen we meer weten over het hoe en waarom van het uitblijven van de komst van de Heer, dan moeten we volgens Petrus bij “onze geliefde broeder Paulus” wezen. Petrus schrijft:

¹⁵ … en houdt de lankmoedigheid
van onze Heer voor redding,
zoals ook onze geliefde broeder Paulus
naar de hem gegeven wijsheid jullie geschreven heeft,
¹⁶ evenals in alle brieven,
wanneer hij over deze dingen spreekt.
Daarin is een en ander moeilijk te verstaan,
wat de onkundige en onstandvastige lieden
tot hun eigen verderf verdraaien,
evenals trouwens de overige schriften.

Volgens Petrus heeft Paulus een brief geschreven aan dezelfde geadresseerden als waaraan hij zich richt, d.w.z. aan het Joodse volk. De enige brief die daarvoor in aanmerking komt is de Hebreeën-brief die in de oorspronkelijke manuscripten inderdaad ook tussen Paulus’ brieven staat (tussen 2Thessalonika en 1Timothëus). Maar volgens Petrus heeft Paulus het in “alle brieven” over zaken die verband houden met “de lankmoedigheid van onze Heer”. De Heer die “niet bedoelt dat sommigen verloren gaan, maar aan allen ruimte gevend tot bezinning”. Is dat geen prachtige karakteristiek van Paulus’ bediening en van de inhoud van al zijn brieven? In de twee dagen oftewel twee millennia waarin de komst van de Heer uitblijft, zouden we vooral ons licht opsteken bij deze apostel. Want hij verklaart als geen ander waarom de komst van de Heer uitblijft. In Romeinen 11:15 schrijft hij als “apostel der natiën” over Israëls vijandschap t.a.v. het Evangelie:

Want, indien hun verwerping de verzoening der wereld is,
wat zal hun aanneming anders wezen dan leven uit de doden?

Terwijl de Joden als volk het Evangelie verwerpen, heeft God Paulus geroepen om “de verzoening der wereld” te prediken. Een boodschap waarin de alomvattende reikwijdte van de verzoening, redding, levendmaking en rechtvaardiging wordt uitgebazuind (Kol.1:20; 1Tim.4:10; 1Kor.15:22; Rom.5:18). Een boodschap die we met recht voor redding kunnen houden! Maar als dat reeds de boodschap is die mag klinken tijdens de twee millennia waarin Israël als dood is, “wat zal hun aanneming anders wezen dan leven uit de doden”?! Dat is immers de derde dag waarin Israël zal herrijzen en waarin de Heer tot hen zal komen (Hos.6:1-3)!

Reageer op Facebook

Delen: