Paulus’ laatste toespraak in Jeruzalem

Jeruzalem in rep en roer
In Handelingen 22:1-21 vinden we de laatste, publiek uitgesproken woorden van de apostel Paulus in Jeruzalem. De spanning onder zijn toehoorders was te snijden. Zojuist was de hele stad in rep en roer geraakt en had men Paulus de tempel uit gesleurd en zelfs gepoogd hem te vermoorden. Maar de Romeinen die niet op een volksopstand zaten te wachten, hadden dit weten te verhinderen. Paulus krijgt de gelegenheid van de officier, om van boven aan de trappen, het joodse volk toe te spreken.

Paulus’ relaas
Paulus doet in het Hebreeuws zijn verhaal en vertelt van zijn opleiding en carriëre in het Jodendom. Hoe fanatiek hij was als vervolger van “de weg” en hoe hij zelfs met volmacht van de Joodse autoriteiten naar het buitenland ging om volgelingen van Jezus gevangen te laten nemen. Maar op de weg naar Damascus vindt de grote ommekeer in zijn leven plaats en wordt Saulus vanuit de hemel geroepen door niemand minder dan Jezus zelf. Saulus kan niet anders dan aan deze stem gehoor geven. Wanneer hij enkele jaren later in Jeruzalem is teruggekeerd, verschijnt dezelfde Jezus in een visioen aan hem opnieuw. Hij krijgt te horen:

Haast u en vertrek spoedig uit Jeruzalem, want zij zullen van u geen getuigenis over Mij aannemen.
Hand.22:18 

Let wel: dit verneemt Paulus wanneer hij nog Saulus heet (dus vóór Hand.13:9). Reeds toen werd hem verzekerd dat Jeruzalem NIET zou geloven. En wanneer Saulus verbaasd reageert, krijgt hij vervolgens te horen:

Ga heen, want Ik zal u uitzenden, ver weg, naar de natien.
Hand.22:21

Tot dusver had Paulus nog zijn verhaal kunnen doen voor de Joodse menigte. Maar met deze laatste zin ‘breekt de hel los’.

Zij hoorden hem aan tot dit woord toe; maar toen verhieven zij hun stem en riepen: Weg van de aarde met zo iemand: want hij behoort niet te blijven leven!
Hand.22:22

waarom juist Paulus?
Geen woord heeft Paulus ooit meer in het openbaar in Jeruzalem kunnen spreken. Hij wordt gevangen genomen en komt uiteindelijk in Rome terecht. Vanwaar die haat? En waarom valt Paulus zoveel meer tegenstand ten deel dan “de twaalf”? Waarom was Jakobus wel en Paulus uitdrukkelijk niet in aanzien in Jeruzalem (Hand.21:18-21)?  Omdat Paulus’ boodschap i.t.t. de andere apostelen niet gericht is op Israëls herstel maar op voorhand al uitgaat van hun ongeloof en verwerping. Paulus wist meer dan zijn collega-apostelen. Hij wist vanaf het begin dat Jeruzalem NIET zou geloven. Het was om die reden dat hij werd gezonden naar de natien. Paulus’ missie onder de natien betekende een diskwalificatie van het Joodse volk.

Paulus kon met recht in Rome verklaren:

Het zij u dan bekend, dat dit heil Gods aan de heidenen gezonden WERD…
Handelingen 28:28

Niet pas in Handelingen 28 maar al vanaf het begin van Paulus‘ bediening.

deel I
deel II

Delen: