zonden twee keer gestraft?

VRAAG
In Openb.20 lees je aan het eind dat een ieder wordt geoordeeld naar zijn werken, toch is het zo dat mensen worden geoordeeld vanwege hun ongeloof. Ook deze mensen zullen ooit eens opstaan ten leven, maar nu vroeg ik me af, hebben zij het kruis nog wel nodig? Zij zijn nl. geoordeeld naar hun werken, en dus doet het feit dat Christus de zonden der wereld aan het kruis heeft verzoend, er voor hun niet meer toe. Het enige wat er toe doet voor hen is de opstanding omdat ook zij deel krijgen van de opstanding van Christus in onvergankelijkheid. Voor hun daden hebben ze hun straf ( kastijding) reeds gehad, dus die zijn reeds gerechtvaardigd.
Zie ik dit goed of niet?”

ANTWOORD
Wanneer straks mensen worden geoordeeld bij de “grote witte troon”, dan is dat geen schuldbetaling maar een correctie. Dat is namelijk wat oordelen is: corrigeren, rechtzetten (vergl. Jes.26:9). Hoe ‘misvormder’, hoe meer er uiteraard moet worden gecorrigeerd. De boeken gaan open zegt Openbaring 20:12, en alles wat duister is, wordt openbaar. Dat is de correctie. Voor velen ongetwijfeld een buitengewoon pijnlijk proces! “Verdrukking en benauwdheid zal komen over ieder levende ziel die het kwade bewerkt heeft” (Rom.2:9). Maar hoe pijnlijk ook, deze correctie is niet tegen de mens gericht, maar juist voor hem.

Maar dan de vraag: als Christus al voor de zonden van deze mensen gestorven is, waarom moeten ze dan alsnog worden geoordeeld? Worden ze dan twee keer bestraft? Of doet het sterven van Christus er niet toe voor hen?
Hier raken we een hardnekkig misverstand over de betekenis van het kruis van Golgotha. De orthodoxe leer stelt dat Christus plaatsvervangend leed en stierf. De mens was de dood schuldig maar Christus zou plaatvervangend onze dood hebben ondergaan. Maar hoezo plaatsvervangend, als wij zelf vervolgens ook nog sterven? Het orthodoxe antwoord luidt: Christus onderging plaatsvervangend de eeuwige (lees: eindeloze) dood, die wij verdienden. Hoe Christus dan toch na drie dagen weer kon opstaan, zal wel altijd onbeantwoord blijven…

Dit idee van Christus’ plaatsvervangend sterven is onlogisch. Het komt ook in de hele Bijbel niet voor. Christus stierf niet in plaats van ons maar vóór ons. Opdat Hij door de dood, Overwinnaar over de dood zou worden (>Hebr.2:14). Hij stierf om op te kunnen staan. Zijn sterven was de prijs die Hij moest betalen om onvergankelijk leven aan het licht te brengen. Het was noodzakelijk om eerst de dood in te gaan alvorens de dood achter Zich te kunnen laten. Daarom moest Hij sterven.

Daarbij moeten we bedenken dat Christus niet zomaar stierf. Hij stierf “de dood, ja de dood des kruises”. Waardoor de prijs die Hij betaalde dus nog oneindig veel hoger werd! Aan het kruis werd zichtbaar wie de mens is: een vijand van God. Maar juist tegen deze achtergrond, straalde Gods liefde als nooit tevoren! Het kruis is daarmee het ultieme bewijs van Gods liefde (Rom.5:8). De tekst “zonder bloedstorting geschied er geen vergeving” (Hebr.9:22) heeft men in de orthodoxe theologie altijd opgevat als: God moet eerst bloed zien alvorens te kunnen vergeven. Een afschuwelijk karikatuur waarin men God als bloeddorstig voorstelt. Maar God eist geen bloedstorting om te kunnen vergeven. Integendeel: de bloedstorting bewijst Zijn liefde en vergeving!

Terugkomend op de vraag: waarom moeten zonden nog geoordeeld worden (>”grote witte troon”) als Christus er reeds voor gestorven is? Het antwoord is simpel: juist omdat Christus is gestorven voor “onze zonden en die der gehele wereld” zal Hij alles rechtzetten. Vergeet ook niet: Hij die op de “grote witte troon” zit, is Dezelfde als Hij die ooit Zijn leven gaf voor al die mensen die daar voor de troon zullen staan.
Omdat zij allen gekocht en betaald zijn, zal Hij hen richten en corrigeren.
De troon is daarom ook niet zwart maar wit.

Delen: