zonde

Op een christelijk forum las ik vandaag deze opmerking:

“Een excellént voorbeeld van hoe we tegenwoordig zonde wensen te definiëren; “doel missen”. Want zonde mag toch vooral geen zonde meer heten …”

De definitie ‘doel missen’ zou maar een moderne uitvinding zijn, suggereert de schrijver. Een misser van de eerste orde! ‘Doel missen’ is namelijk de meest oorspronkelijke betekenis van het begrip ‘zonde’. Zowel in het Hebreeuws alsook in het Grieks van het ‘Nieuwe Testament’. Het in mijn ogen, fraaiste voorbeeld daarvan vinden we in Richteren 20:16. Daar is sprake van een selectie van 700 linkshandige mannen uit de stam Benjamin (= zoon van mijn rechterhand…) en

“… ieder van hen slingerde met een steen tot op een haar, zonder te missen.”

In het Hebreeuws staat hier voor ‘missen’ een woord dat elders konsekwent met ‘zondigen’ vertaald wordt (een misser van de vertalers om dat hier niet te doen). Wisten de genoemde Benjaminieten niet trefzeker met een steen te slingeren, dan zondigde men. D.w.z. men miste het doel. Dit komt exact overeen met de ons bekende profane betekenis van het woord ‘zonde’. Wanneer een aanvallende voetballer een schot waagt op het doel en de bal suist rakelings boven de lat, dan wordt er geroepen: ‘zonde!’. En dat klopt precies. Want dat is zonde. De godsdienstige betekenis van het woord heeft de klank gekregen van slecht en immoreel. Natuurlijk kan zonde immoreel en verdorven zijn, maar daarom is dat nog niet de betekenis van het woord. Zonde wil zeggen dat het niet beantwoord aan het (door God) gestelde doel. De mens is gemaakt voor het Leven en als stervelingen zijn we daarom per defintie zondaren. We beantwoorden (nog) niet aan het gestelde doel.

Gelukkig is God “de gelukkige God” (1Tim.1:11). Wat Hij beoogt en onderneemt dat gelukt Hem.
Zonder te missen!

Delen: