wat leidt tot ‘bekering’?

In de vorige blog liet ik zien dat het woord ‘bekering’ een niet al te zuivere weergave is van Bijbelse begrippen. Dit keer aandacht voor een tekst die haaks staat op de orthodox-godsdienstige opvatting dat slechts een boodschap van ‘hel en verdoemenis’ mensen tot bekering brengt. Paulus schrijft:

Of veracht gij den rijkdom Zijner goedertierenheid, en verdraagzaamheid, en lankmoedigheid, niet wetende, dat de GOEDERTIERENHEID GODS  u tot bekering (metanoia = bezinning) leidt?
Romeinen 2:4 (St.Vert.)

In hoofdstuk 2 van de Romeinen-brief stelt Paulus de arrogantie van de godsdienstige mens aan de kaak, die graag oordeelt over anderen die ‘aan God noch gebod doen’. In hun hypocrisie ontgaat het hen bovenal dat juist Gods goedertierenheid een mens tot bezinning brengt.

Een treffend voorbeeld hiervan vinden we in de geschiedenis van de wonderbare visvangst (Lucas 5). Jezus gebood Petrus midden op de dag om naar diep water te varen en daar zijn netten uit te zetten. Petrus gehoorzaamt weliswaar maar onder protest, daar hij de hele voorgaande nacht tevergeefs had gevist. Maar wat blijkt even later? De netten zijn overvol en scheurden bijna terwijl de boot dreigt te zinken!

Toen Simon Petrus dit zag, viel hij neder aan de knieen van Jezus en zeide: Ga uit van mij, want ik ben een zondig mens, Here.
Lucas 5:8

Let op: geen woord van veroordeling had uit Jezus’ mond geklonken. Petrus had slechts ondervonden hoe goed Jezus woord was gebleken en dát beschaamde hem en bracht hem tot inkeer. Wat een les! Een boodschap van ‘hel en verdoemenis’ (ook in de populaire light-versie) kan mensen hooguit bang maken wat de illusie van ‘bekering’ creëert … “niet wetende dat de goedertierenheid Gods tot bekering (metanoia=bezinning) leidt”.

Delen: