“verwondert u en verdwijnt…”

Ziet dan toe, dat u niet overkome, wat in de profeten gezegd is: Ziet, verachters, en verwondert u en verdwijnt; want Ik werk een werk in uw dagen, een werk, dat gij voorzeker niet zult geloven, als iemand het u verhaalt.
-Handelingen 13:40,41-

Handelingen 13 is het hoofdstuk waarin de naam Saulus verandert in Paulus (vers 9). Vanaf dit hoofdstuk wendt Paulus zich tot de heidenen (natiën) terwijl zijn volksgenoten dit in grote nijd gadeslaan. De geschiedenis van de stadhouder Sergius Paulus en de joodse Barjezus op het eiland Cyprus (13:6-12) is daarvoor zeer illustratief.

Paulus werd “apostel der heidenen” vanwege het ongeloof van Israël, zoals hij uiteenzet in de Romeinen-brief. Niettemin achtte Paulus het de climax van zijn bediening om onder de Joden dan toch in elk geval “enigen te behouden” (Rom.11:11-15). Dat verklaart waarom Paulus overal eerst de synagoge bezocht. Dat was uitdrukkelijk niet omdat Paulus nog zou rekenen op een spoedige bekering van de natie (en daarmee op het openbaar worden van het Koninkrijk). Nergens in Handelingen vinden we ook maar een hint in die richting. Paulus richt zich primair tot de synagoge omdat hij de individuele jood (“enigen”) op het oog had. Dit blijkt ook uit het navolgende.

Na Paulus’ bezoek aan het eiland Cyprus lezen we in Handelingen 13 van Paulus’ bezoek aan de stad Antiochië. Paulus gaat eerst naar de synagoge en houdt daar een toespraak die hij beëindigt met de gedenkwaardige woorden die bovenaan dit artikel staan. Laten we deze tekst eens nader bezien.

Ziet dan toe, dat u niet overkome…

Paulus waarschuwt hier zijn luisteraars in de synagoge.

… wat in de profeten gezegd is:

Gedoeld wordt op de profeet Habakuk (1:5).

Ziet, verachters…

Bij “verachters” doelen zowel Habakuk als Paulus primair op de leiders van Israël. Ze worden hier aangeduid als verachters of minachters nl. van het Woord van God.

… en verwondert u…

Israël zal zich verwonderen over wat hen zal overkomen. Verwonderen betekent: niet begrijpen en zich verbazen. Het betekent ook: dingen zien en horen tégen de verwachting in. In de dagen van Handelingen werd in aanvang de terugkeer van de Messias en de openbaring van het Koninkrijk van God gepredikt en verwacht (Hand.3:19-21). Maar omdat men dit woord verachtte, zouden heel andere dingen gaan plaatsvinden.

... en verdwijnt…

I.p.v. een herstel van het koninkrijk van Israël, zou de natie ten ondergaan in de volkerenwereld. Toen in 70AD de tempel in vlammen opging en Jeruzalem met de grond gelijk gemaakt verdween de joodse natie van de kaart.

… want Ik werk een werk in uw dagen, een werk, dat gij voorzeker niet zult geloven, als iemand het u verhaalt.

Het werk dat God doet in de dagen van Israëls terzijdestelling, is onbegrijpelijk voor het Joodse volk. Bij een Messias wiens Koninkrijk verborgen is, zoals Paulus brieven daarover verhalen, kan men zich tot op heden niets voorstellen (de rest van de wereld trouwens ook niet).

Met deze afsluitende statement in de synagoge van Antiochië maakt Paulus duidelijk dat hij …
1. reeds vanaf zijn eerste missie onder de natiën bekend was mét en sprak óver het drama dat de natie Israël te wachten stond;
2. zijn gelovige volksgenoten wilde waarschuwen én voorbereiden op het wonderlijke (=verborgen) werk van God in deze dagen.

Delen: