de Bijbel zegt niets over homofilie

Voordat ik dieper inga op bovenstaande stelling, wil ik eerst definiëren wat ik onder homofilie versta. Homofilie is de seksuele gerichtheid op personen van hetzelfde geslacht. Homoseksualiteit is het hebben van seks met personen van hetzelfde geslacht. Een homofiel is dus niet perse een homoseksueel en omgekeerd hoeft een homoseksueel ook geen homofiel te zijn. Een zinvol onderscheid dat ook algemeen wordt gemaakt waar het b.v. pedofielen en pedoseksuelen betreft. Het eerste verwijst naar een seksuele aantrekkingskracht en het tweede naar het praktiseren daarvan. Me dunkt, een groot verschil!

Het gebruik van het woord ‘homo’ is verwarrend want onduidelijk. ‘Homo’ kan zowel op een homofiel als op een homoseksueel betrekking hebben. Hetzelfde geldt trouwens voor het woord ‘homofobie’ waarbij evenmin duidelijk is waarop de fobie betrekking heeft.

Waar ik in deze blog aandacht voor vraag is het fenomeen dat in de Bijbel met geen woord wordt gerept over homofilie. Niets! Noch in positieve, noch in negatieve zin. Diverse passages spreken over homoseksualiteit en homoseksuelen, dat is waar. Maar is het niet opmerkelijk, dat terwijl in onze moderne westerse cultuur homofilie een enorm item is, dit in heel ‘de Schrift’ totaal geen rol speelt? Nooit lezen we over iemand die ‘uit de kast komt’. Bestond dat toen niet? Waren er geen homofielen?

Men zou deze vraag trouwens kunnen uitbreiden naar nog andere afwijkende seksuele voorkeuren. En wat te denken van transgenders waar de laatste jaren in toenemende mate veel over te doen is? Personen dus die, zoals dat heet, ‘in een verkeerd lichaam’ zitten. Zulke kwesties blijken in de Schrift geen enkele rol te spelen. Hoe kan dat? Wat is er veranderd? Zijn mensen soms anders geworden?

Het antwoord op deze vragen hebben we in een heel andere richting te zoeken. Niet de mens is anders, beter of slechter geworden. Maar de wijze van denken is ingrijpend veranderd. Van ouds en ook in de Bijbel werd seksuele identiteit gedefinieerd in termen van het geslacht waarmee je was geboren: mannelijk of vrouwelijk. En bij beide identiteiten behoorde een bepaald gedrag.

Sinds de seksuele revolutie in de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw, is die benadering en denkwijze compleet veranderd. Vaste normen en waarden verdwenen. Het was ook de tijd waarin het geloof in de Schepper massaal werd losgelaten. Sindsdien is seksuele identiteit niet langer een objectief en vast gegeven. Het werd niet meer ontleend aan het geslacht, maar aan het gevoel en de beleving van het individu. Omdat de norm en wat normaal is, wegviel, kwam de emotie, de smaak en de persoonlijke voorkeur centraal te staan.

In Bijbelse tijden was je een man of vrouw. En daarmee wist je ook wat normaal was. Wanneer de individuele beleving daarvan afweek, duidde dat op vervreemding en desoriëntatie. Niemand die op het idee zou komen om b.v. te zeggen ‘in het verkeerde lichaam’ te zijn geboren. Want je seksuele identiteit lag immers sinds je geboorte vast. Zo was je gemaakt door de Schepper. Je kwam ook niet ‘uit de kast’ met als achterliggende gedachte dat je nu eindelijk voor je ‘ware seksuele identiteit’ uitkwam. Want die identiteit wordt niet bepaald door subjectieve gevoelens maar door ‘de natuur’, dat wat je van geboorte af bent.

Zo spreekt Paulus in Romeinen 1:26  over “de natuurlijke omgang” of letterlijk: het door de natuur bepaalde gebruik. Hij plaatst het tegenover het “onnatuurlijke” of letterlijk: “de naast-natuur” als zijnde een ontsporing. En hij legt ook een directe link tussen deze ontsporing en de miskenning van de Schepper (let op het “daarom” in 1:26). De Schepper die immers mannelijk is, een Hij en de schepping vrouwelijk (“in barensnood”; Rom.8).

Begrippen als homofiel, transgender of pedofiel enz. zijn labels die iets zeggen over iemands seksuele neigingen of smaak. Wij vinden dat belangrijk maar in de Bijbel blijkt dat er niet toe te doen. De Bijbel doet er dus ook nooit moeilijk over, het speelt domweg geen rol. Dat duidt niet op een gebrekkig inzicht toentertijd. Of dat wij nu beter zouden weten. Integendeel, wat wij graag ‘verlichting’ noemen, noemt Paulus in Romeinen 1:21 ronduit ‘verduistering’ omdat het licht van God (“als GOD”) ontbreekt. In de Bijbel is seksualiteit een objectief gegeven: mannelijk of vrouwelijk. En bovendien normatief: een man zou zijn vrouw aanhangen en die twee zouden tot één vlees zijn (=seksuele gemeenschap). Dat biedt ieder mens, mannelijk en vrouwelijk, houvast en een kompas.

Delen: