Romeinen 9:3 – ik wenste…

Want ik wenste zelf een anathema vanaf Christus te zijn ten behoeve van mijn broeders, mijn verwanten naar het vlees…

De gangbare vertalingen geven deze zin weer met “ik zou wel wensen…”. Dat klopt niet, want Paulus schrijft in de verleden tijd: ik wenste… Hij doelt met deze woorden op de tijd waarin hij de Christus nog vervolgde. Toen vond hij het niet erg een vloek (> anathema) te zijn voor Christus en voor allen die bij hem behoren. Sterker nog: hij wenste dat. Als geen ander was Saulus van Tarsus een vervolger van de (in zijn ogen) vervloekte “sekte van de Nazareners”. Het heftige joodse verzet dat Paulus nu ondervond tegen zijn boodschap, bepaalde hem direct bij zijn eigen verleden. Ooit was hijzelf de exponent van dit verzet.

Wanneer Paulus in het vervolg van deze hoofdstukken het ongeloof van zijn volk aan de kaak stelt, dan maakt hij met bovenstaand statement op voorhand duidelijk, dat hij zich niet boven zijn volksgenoten verheft. Hij is niet beter dan zij zijn. Want het was genade dat de Heer zich aan hem openbaarde op de weg naar Damascus. En daarbij tevens bewees, bij machte te zijn zowel ogen te verblinden als te openen. Dat biedt perspectief!

Delen: