Romeinen 16:4 – Prisca en Aquila – waaghalzen

Groet Prisca en Aquila, mijn medewerkers in Christus Jezus, 4 die voor mijn ziel hun hals gewaagd hebben. Niet alleen ik ben dankbaar maar ook al de ekklesia’s van de natiën.

Uit alles wat we weten van Prisca en Aquila, is dat ze van aanvang af zeer nauw betrokken zijn geweest bij Paulus’ arbeid “in Christus Jezus”. Tot aan zijn levenseinde aan toe, is die verbondenheid gebleven (2Tim.4:19). Dat de twee voor zijn ziel hun hals gewaagd hebben, doet denken aan uitdrukkingen die ook bij ons teruggaan op de praktijk van onthoofding door een beul. Wie zijn hals waagt (of zijn nek uitsteekt), zet zijn leven op het spel.

Het is niet duidelijk of Paulus bij deze dankbare woorden terugdenkt aan één speciale gebeurtenis. Wat wel duidelijk is, is dat Prisca en Aquila zowel in Korinthe (Hand.18:12) alsook in Efeze (Hand.19:29) levensgevaarlijke situaties met Paulus hebben meegemaakt. Hebben zij toen misschien met gevaar van eigen leven, hem in huis genomen? Paulus weidt daarover niet uit maar veronderstelt hun daden als bekend. Want niet alleen hijzelf is voor Prisca en Aquila dankbaar maar ook “al de ekklesia’s van de natiën”. Dat zijn ekklesia’s die ontstonden door de boodschap zoals Paulus deze onder de natiën mocht herauten.

Delen: