Romeinen 14:23 – het nadeel van de twijfel

Maar wie twijfelt indien hij eet, is veroordeeld omdat het niet uit geloof is. Alles nu wat niet uit geloof is, is zonde.

Het vorige vers ging over degene die geloof heeft en zijn handelen ook toetst aan de norm of het opbouwt. Hij wordt gelukkig geprezen. Dit vers gaat juist over degene die twijfelt als hij iets eet. In ons woord ’twijfel’ zit het Duitse woord ‘zwei’ (=twee) wat verwijst naar tweestrijd. Wie twijfelt in zijn doen of laten is innerlijk in conflict. Zulke twijfel staat tegenover geloof. Want wie in geloof handelt heeft vertrouwen dat het goed is wat hij doet. Het is immers “voor het aangezicht van God” (:22) overwogen en getoetst. Dit geloof wijst op vrede (vergl. 14:17) en is dus het tegenovergestelde van conflict.

Alles wat we doen of laten zou “uit geloof” zijn. Niet halfslachtig, op twee benen hinkend. Met excuses (of zeg maar gerust: smoezen) als: ‘ik doe het wel maar eigenlijk zou ik het niet moeten doen’. Wie zo denkt en spreekt, heeft zichzelf al veroordeeld. De onrust waardoor men wordt achtervolgd, is het geweten dat aanklaagt. Dat is met recht: zonde. Want het mist het doel van vrede en vertrouwen in het van harte dankbaar zijn aan God.

Delen: