Prediker 7:2 – beter in een huis van rouw

Het is beter te gaan naar een huis van rouw dan te gaan naar een huis van feestgelag; want dat is het einde van ieder mens en de levende neme het ter harte.

Het boek Prediker staat vol tegendraadse opmerkingen. Beweringen die ons ‘fijne gevoel’ verstoren. De zin uit de bovenstaande passage is daar één van. We gaan toch liever naar een feest dan naar een uitvaart!? Dat mag dan zo zijn, maar het is de confrontatie met “het einde van ieder mens”, dat ons wijs maakt.

De dood doet ons beseffen dat we hier allemaal slechts voorbijgangers zijn. Ons bestaan is zo kort. En het proces naar het einde is er één van ontluistering. De ‘slingers’ die ons bestaan moeten ‘opleuken’, kunnen niet verhullen dat wat wij ‘leven’ noemen, feitelijk ‘sterven’ is.

Mensen kunnen zich van alles verbeelden. Maar onze grootspraak en babbels verstommen op het moment, dat we oog in oog komen met de dood. Daar heeft niemand van terug. De dood bepaalt ons bij onze volstrekte nietigheid en ijdelheid ten opzichte van de ene GOD. Dat besef is een lichtstraal in de duisternis! Want waar wij eindigen, daar begint Hij. Ons plafond, dat is zijn vloer.

Delen: