Galaten 3:20 – één en integer

… de wet (…) verordend door boodschappers in de hand van een middelaar. 20 De middelaar echter is niet van één. God echter is één.

De lijn van Paulus’ betoog in deze verzen is dat de wet ondergeschikt is aan de belofte aan Abraham. In de eerste plaats omdat deze belofte ruim vier eeuwen eerder plaatsvond. De belofte is primair en de wet is slechts een tijdelijke maatregel. In de tweede plaats kan Gods onvoorwaardelijk en bekrachtigde belofte onmogelijk ongeldig gemaakt worden. Zelfs in een verbond onder mensen is dat al onmogelijk. En Paulus’ derde argument waarom de wetgeving inferieur is aan de belofte, is dat de wetgeving op Sinaï via-via plaatsvond. Via engelen werd ze in de hand van de middelaar Mozes gesteld, die het op zijn beurt aan Israël doorgaf. Meerdere partijen waren in de wetgeving betrokken. Hoe anders was Gods belofte aan Abraham! In dat verbond was slechts Eén handelende ‘partij’, namelijk de ene GOD die onvoorwaardelijk en absoluut garant stond voor de vervulling. Bij de verbondsluiting was alleen God actief en Abraham… was in diepe slaap (Gen.15:12-18). Jazeker, God geeft het zijn beminden in de slaap (Ps.127:2)!

Er is één GOD en Hijzelf is õok één en volstrekt integer. Want wat Hij zegt, dat doet Hij ook.

Delen: